pomawianie

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From pomawiać-anie. First attested in the fifteenth century.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /pɔmaːvjaɲɛː/
  • IPA(key): (15th CE) /pɔmɒvjaɲe/

Noun

[edit]

pomawianie n

  1. verbal noun of pomawiać (accusing)
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[1], page 789:
      Navroczyvschy szye yescze k tym slovom, ktore szye dzyaly przy tey zalobye albo na pomavyanyv Iesucrista
      [Nawrociwszy sie jeszcze k tym słowom, ktore sie działy przy tej żałobie albo na pomawianiu Jesukrysta]
  2. teasing
    • 1915 [Fifteenth century], Jan Łoś, editor, Przegląd językowych zabytków staropolskich do r. 1543[2], page 516:
      Insultacio przegarzanye vel pomavyanye
      [Insultacio przegarzanie vel pomawianie]
[edit]
nouns
verbs

Descendants

[edit]
  • Polish: pomawianie

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “pomawianie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish pomawianie. By surface analysis, pomawiać-anie.

Pronunciation

[edit]
 
  • Rhymes: -aɲɛ
  • Syllabification: po‧ma‧wia‧nie

Noun

[edit]

pomawianie n

  1. verbal noun of pomawiać

Declension

[edit]

Further reading

[edit]
  • pomawianie in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “pomawianie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]