ontbruisen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈbrœy̯.sə(n)/
• Hyphenation: ont‧brui‧sen
• Rhymes: -œy̯sən

Etymology 1

From ont- (“inchoative prefix”) ‎ bruisen (“to froth”).

Verb

ontbruisen

1. (intransitive, dated) to start to froth

Conjugation

Conjugation of ontbruisen (weak, prefixed)
infinitive	ontbruisen
past singular	ontbruiste
past participle	ontbruist
infinitive	ontbruisen
gerund	ontbruisen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontbruis	ontbruiste
2nd person sing. (jij)	ontbruist, ontbruis2	ontbruiste
2nd person sing. (u)	ontbruist	ontbruiste
2nd person sing. (gij)	ontbruist	ontbruiste
3rd person singular	ontbruist	ontbruiste
plural	ontbruisen	ontbruisten
subjunctive sing.1	ontbruise	ontbruiste
subjunctive plur.1	ontbruisen	ontbruisten
imperative sing.	ontbruis
imperative plur.1	ontbruist
participles	ontbruisend	ontbruist
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

From ont- (“privative prefix”) ‎ bruisen (“to froth”).

Verb

ontbruisen

1. (transitive, intransitive) to remove fizz, to decarbonate (of a drink)

Conjugation

Conjugation of ontbruisen (weak, prefixed)
infinitive	ontbruisen
past singular	ontbruiste
past participle	ontbruist
infinitive	ontbruisen
gerund	ontbruisen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontbruis	ontbruiste
2nd person sing. (jij)	ontbruist, ontbruis2	ontbruiste
2nd person sing. (u)	ontbruist	ontbruiste
2nd person sing. (gij)	ontbruist	ontbruiste
3rd person singular	ontbruist	ontbruiste
plural	ontbruisen	ontbruisten
subjunctive sing.1	ontbruise	ontbruiste
subjunctive plur.1	ontbruisen	ontbruisten
imperative sing.	ontbruis
imperative plur.1	ontbruist
participles	ontbruisend	ontbruist
1) Archaic. 2) In case of inversion.