onderdrukken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch onderdrucken. Equivalent to onder- (“under-, sub-”) ‎ drukken (“press”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.dərˈdrʏ.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: on‧der‧druk‧ken
• Rhymes: -ʏkən

Verb

onderdrukken

1. to oppress
2. to suppress

   De troepen onderdrukten het verzet in twee weken.^(WP)

   The troops suppressed the resistance in two weeks.

Conjugation

Conjugation of onderdrukken (weak, prefixed)
infinitive	onderdrukken
past singular	onderdrukte
past participle	onderdrukt
infinitive	onderdrukken
gerund	onderdrukken n
	present tense	past tense
1st person singular	onderdruk	onderdrukte
2nd person sing. (jij)	onderdrukt, onderdruk2	onderdrukte
2nd person sing. (u)	onderdrukt	onderdrukte
2nd person sing. (gij)	onderdrukt	onderdrukte
3rd person singular	onderdrukt	onderdrukte
plural	onderdrukken	onderdrukten
subjunctive sing.1	onderdrukke	onderdrukte
subjunctive plur.1	onderdrukken	onderdrukten
imperative sing.	onderdruk
imperative plur.1	onderdrukt
participles	onderdrukkend	onderdrukt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• opprimeren, beklemmen

Derived terms

• onderdrukker
• onderdrukking

Related terms

• onderdruk

Descendants

• Afrikaans: onderdruk