Jump to content

odroczyć

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From od-rok-yć.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ɔdˈrɔ.t͡ʂɘt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɘt͡ɕ
  • Syllabification: od‧ro‧czyć

Verb

[edit]

odroczyć pf (imperfective odraczać)

  1. (transitive, formal) to adjourn, to defer, to postpone
    Hypernyms: przełożyć, przesunąć

Conjugation

[edit]
Conjugation of odroczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive odroczyć
future tense 1st odroczę odroczymy
2nd odroczysz odroczycie
3rd odroczy odroczą
impersonal odroczy się
past tense 1st odroczyłem,
-(e)m odroczył
odroczyłam,
-(e)m odroczyła
odroczyłom,
-(e)m odroczyło
odroczyliśmy,
-(e)śmy odroczyli
odroczyłyśmy,
-(e)śmy odroczyły
2nd odroczyłeś,
-(e)ś odroczył
odroczyłaś,
-(e)ś odroczyła
odroczyłoś,
-(e)ś odroczyło
odroczyliście,
-(e)ście odroczyli
odroczyłyście,
-(e)ście odroczyły
3rd odroczył odroczyła odroczyło odroczyli odroczyły
impersonal odroczono
conditional 1st odroczyłbym,
bym odroczył
odroczyłabym,
bym odroczyła
odroczyłobym,
bym odroczyło
odroczylibyśmy,
byśmy odroczyli
odroczyłybyśmy,
byśmy odroczyły
2nd odroczyłbyś,
byś odroczył
odroczyłabyś,
byś odroczyła
odroczyłobyś,
byś odroczyło
odroczylibyście,
byście odroczyli
odroczyłybyście,
byście odroczyły
3rd odroczyłby,
by odroczył
odroczyłaby,
by odroczyła
odroczyłoby,
by odroczyło
odroczyliby,
by odroczyli
odroczyłyby,
by odroczyły
impersonal odroczono by
imperative 1st niech odroczę odroczmy
2nd odrocz odroczcie
3rd niech odroczy niech odroczą
passive adjectival participle odroczony odroczona odroczone odroczeni odroczone
anterior adverbial participle odroczywszy
verbal noun odroczenie

Derived terms

[edit]
noun

Further reading

[edit]
  • odroczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • odroczyć in Polish dictionaries at PWN