leysa

Icelandic

Cognate with Dutch lozen, English loose (from Old Norse lauss), obsolete English leese (from Old English līesan), German lösen; also Danish løse, Faroese loysa, Norwegian Bokmål løse/løyse, Norwegian nynorsk løyse/løysa and Swedish lösa.

leysa (weak verb, third-person singular past indicative leysti, supine leyst)

(transitive, governs the accusative) to loosen
(transitive, governs the accusative) to resolve, to solve, to unravel
Ég er að reyna að leysa þetta vandamál.
I am trying to solve this problem.
(transitive, governs the accusative) to untie, to extricate, unfasten
(impersonal, of snow) with various meanings, e.g. of snow thawing
Snjóinn leysir. þolfallsfrumlag (“an accusative subject”)
The snow is thawing.

Móðurinni leystist höfn. þágufallsfrumlag (“a dative subject”)
The mother lost her unborn child.

leysa — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að leysa
supine (sagnbót)		leyst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		leysandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég leysi	við leysum	present (nútíð)	ég leysi	við leysum
	þú leysir	þið leysið		þú leysir	þið leysið
	hann, hún, það leysir	þeir, þær, þau leysa		hann, hún, það leysi	þeir, þær, þau leysi

past (þátíð)	ég leysti	við leystum	past (þátíð)	ég leysti	við leystum
	þú leystir	þið leystuð		þú leystir	þið leystuð
	hann, hún, það leysti	þeir, þær, þau leystu		hann, hún, það leysti	þeir, þær, þau leystu

imperative (boðháttur)	leys (þú)	leysið (þið)
	leystu	leysiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

leysast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að leysast
supine (sagnbót)		leyst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		leysandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég leysist	við leysumst	present (nútíð)	ég leysist	við leysumst
	þú leysist	þið leysist		þú leysist	þið leysist
	hann, hún, það leysist	þeir, þær, þau leysast		hann, hún, það leysist	þeir, þær, þau leysist

past (þátíð)	ég leystist	við leystumst	past (þátíð)	ég leystist	við leystumst
	þú leystist	þið leystust		þú leystist	þið leystust
	hann, hún, það leystist	þeir, þær, þau leystust		hann, hún, það leystist	þeir, þær, þau leystust

imperative (boðháttur)	leyst (þú)	leysist (þið)
	leystu	leysisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

leystur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	leystur	leyst	leyst	leystir	leystar	leyst
accusative (þolfall)	leystan	leysta	leyst	leysta	leystar	leyst
dative (þágufall)	leystum	leystri	leystu	leystum	leystum	leystum
genitive (eignarfall)	leysts	leystrar	leysts	leystra	leystra	leystra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	leysti	leysta	leysta	leystu	leystu	leystu
accusative (þolfall)	leysta	leystu	leysta	leystu	leystu	leystu
dative (þágufall)	leysta	leystu	leysta	leystu	leystu	leystu
genitive (eignarfall)	leysta	leystu	leysta	leystu	leystu	leystu