kvæna

Icelandic

Etymology

From Old Norse kvæna, from kván (“wife”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰvaiːna/

  Rhymes: -aiːna

Verb

kvæna (weak verb, third-person singular past indicative kvænti, supine kvænt)

1. (transitive, usually reflexive or mediopassive) to marry (a man) to a woman

Conjugation

kvæna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að kvæna
supine (sagnbót)		kvænt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kvænandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kvæni	við kvænum	present (nútíð)	ég kvæni	við kvænum
	þú kvænir	þið kvænið		þú kvænir	þið kvænið
	hann, hún, það kvænir	þeir, þær, þau kvæna		hann, hún, það kvæni	þeir, þær, þau kvæni
past (þátíð)	ég kvænti	við kvæntum	past (þátíð)	ég kvænti	við kvæntum
	þú kvæntir	þið kvæntuð		þú kvæntir	þið kvæntuð
	hann, hún, það kvænti	þeir, þær, þau kvæntu		hann, hún, það kvænti	þeir, þær, þau kvæntu
imperative (boðháttur)	kvæn (þú)	kvænið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kvæntu	kvæniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kvænast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að kvænast
supine (sagnbót)		kvænst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kvænandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kvænist	við kvænumst	present (nútíð)	ég kvænist	við kvænumst
	þú kvænist	þið kvænist		þú kvænist	þið kvænist
	hann, hún, það kvænist	þeir, þær, þau kvænast		hann, hún, það kvænist	þeir, þær, þau kvænist
past (þátíð)	ég kvæntist	við kvæntumst	past (þátíð)	ég kvæntist	við kvæntumst
	þú kvæntist	þið kvæntust		þú kvæntist	þið kvæntust
	hann, hún, það kvæntist	þeir, þær, þau kvæntust		hann, hún, það kvæntist	þeir, þær, þau kvæntust
imperative (boðháttur)	kvænst (þú)	kvænist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kvænstu	kvænisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kvæntur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kvæntur	kvænt	kvænt		kvæntir	kvæntar	kvænt
accusative (þolfall)	kvæntan	kvænta	kvænt		kvænta	kvæntar	kvænt
dative (þágufall)	kvæntum	kvæntri	kvæntu		kvæntum	kvæntum	kvæntum
genitive (eignarfall)	kvænts	kvæntrar	kvænts		kvæntra	kvæntra	kvæntra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kvænti	kvænta	kvænta		kvæntu	kvæntu	kvæntu
accusative (þolfall)	kvænta	kvæntu	kvænta		kvæntu	kvæntu	kvæntu
dative (þágufall)	kvænta	kvæntu	kvænta		kvæntu	kvæntu	kvæntu
genitive (eignarfall)	kvænta	kvæntu	kvænta		kvæntu	kvæntu	kvæntu

Old Norse

Etymology

From kván (“wife”).

Verb

kvæna

1. (transitive) to make (a man) marry a woman

   Synonym: kvánga

2. (reflexive) to take a wife

Conjugation

Conjugation of kvæna — active (weak class 1)

infinitive	kvæna
present participle	kvænandi
past participle	kvændr
indicative	present	past
1st-person singular	kvæni	kvænda
2nd-person singular	kvænir	kvændir
3rd-person singular	kvænir	kvændi
1st-person plural	kvænum	kvændum
2nd-person plural	kvænið	kvænduð
3rd-person plural	kvæna	kvændu
subjunctive	present	past
1st-person singular	kvæna	kvænda
2nd-person singular	kvænir	kvændir
3rd-person singular	kvæni	kvændi
1st-person plural	kvænim	kvændim
2nd-person plural	kvænið	kvændið
3rd-person plural	kvæni	kvændi
imperative	present
2nd-person singular	kvæn, kvæni
1st-person plural	kvænum
2nd-person plural	kvænið

Conjugation of kvæna — mediopassive (weak class 1)

infinitive	kvænask
present participle	kvænandisk
past participle	kvænzk
indicative	present	past
1st-person singular	kvænumk	kvændumk
2nd-person singular	kvænisk	kvændisk
3rd-person singular	kvænisk	kvændisk
1st-person plural	kvænumsk	kvændumsk
2nd-person plural	kvænizk	kvænduzk
3rd-person plural	kvænask	kvændusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	kvænumk	kvændumk
2nd-person singular	kvænisk	kvændisk
3rd-person singular	kvænisk	kvændisk
1st-person plural	kvænimsk	kvændimsk
2nd-person plural	kvænizk	kvændizk
3rd-person plural	kvænisk	kvændisk
imperative	present
2nd-person singular	kvænsk, kvænisk
1st-person plural	kvænumsk
2nd-person plural	kvænizk

Derived terms

• kvæning f

References

• kvæna in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.