krijten

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkrɛi̯.tə(n)/
• Hyphenation: krij‧ten
• Rhymes: -ɛi̯tən

Etymology 1

From Middle Dutch criten (“to cry”), from Old Dutch *crītan, from Proto-West Germanic *krītan, from Proto-Germanic *krītaną (“to shout”), from Proto-Indo-European *greyd- (“to shout”).

Verb

krijten

1. (archaic) to cry aloud, shriek
2. to cry, weep

Conjugation

Conjugation of krijten (strong class 1)
infinitive	krijten
past singular	kreet
past participle	gekreten
infinitive	krijten
gerund	krijten n
	present tense	past tense
1st person singular	krijt	kreet
2nd person sing. (jij)	krijt	kreet
2nd person sing. (u)	krijt	kreet
2nd person sing. (gij)	krijt	kreet
3rd person singular	krijt	kreet
plural	krijten	kreten
subjunctive sing.1	krijte	krete
subjunctive plur.1	krijten	kreten
imperative sing.	krijt
imperative plur.1	krijt
participles	krijtend	gekreten
1) Archaic.

Alternative forms

• kryten (archaic)

Synonyms

• huilen

Descendants

• Berbice Creole Dutch: kreu
• Skepi Creole Dutch: krig, creet

Etymology 2

From krijt ‎ -en.

Verb

krijten

1. (intransitive) to draw or write with chalk

Conjugation

Conjugation of krijten (weak)
infinitive	krijten
past singular	krijtte
past participle	gekrijt
infinitive	krijten
gerund	krijten n
	present tense	past tense
1st person singular	krijt	krijtte
2nd person sing. (jij)	krijt	krijtte
2nd person sing. (u)	krijt	krijtte
2nd person sing. (gij)	krijt	krijtte
3rd person singular	krijt	krijtte
plural	krijten	krijtten
subjunctive sing.1	krijte	krijtte
subjunctive plur.1	krijten	krijtten
imperative sing.	krijt
imperative plur.1	krijt
participles	krijtend	gekrijt
1) Archaic.