graniczyć

Polish

Etymology

From granica ‎ -yć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɡraˈɲi.t͡ʂɘt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂɘt͡ɕ
• Syllabification: gra‧ni‧czyć

Verb

graniczyć impf

1. (intransitive) to border (to lie on, or adjacent to, a border of something) [with z ( instrumental) ‘what’]

   Synonym: sąsiadować

   Polska graniczy z Litwą. ― Poland borders Lithuania.

2. (intransitive) to border (to approach; to come near to; to verge) [with z ( instrumental) ‘on/upon what’]

   Jego miłość do niej graniczyła z obsesją. ― His love for her bordered on obsession.

Conjugation

Conjugation of graniczyć impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		graniczyć
present tense	1st	graniczę			graniczymy
	2nd	graniczysz			graniczycie
	3rd	graniczy			graniczą
	impersonal	graniczy się
past tense	1st	graniczyłem, -(e)m graniczył	graniczyłam, -(e)m graniczyła	graniczyłom, -(e)m graniczyło	graniczyliśmy, -(e)śmy graniczyli	graniczyłyśmy, -(e)śmy graniczyły
	2nd	graniczyłeś, -(e)ś graniczył	graniczyłaś, -(e)ś graniczyła	graniczyłoś, -(e)ś graniczyło	graniczyliście, -(e)ście graniczyli	graniczyłyście, -(e)ście graniczyły
	3rd	graniczył	graniczyła	graniczyło	graniczyli	graniczyły
	impersonal	graniczono
future tense	1st	będę graniczył, będę graniczyć	będę graniczyła, będę graniczyć	będę graniczyło, będę graniczyć	będziemy graniczyli, będziemy graniczyć	będziemy graniczyły, będziemy graniczyć
	2nd	będziesz graniczył, będziesz graniczyć	będziesz graniczyła, będziesz graniczyć	będziesz graniczyło, będziesz graniczyć	będziecie graniczyli, będziecie graniczyć	będziecie graniczyły, będziecie graniczyć
	3rd	będzie graniczył, będzie graniczyć	będzie graniczyła, będzie graniczyć	będzie graniczyło, będzie graniczyć	będą graniczyli, będą graniczyć	będą graniczyły, będą graniczyć
	impersonal	będzie graniczyć się
conditional	1st	graniczyłbym, bym graniczył	graniczyłabym, bym graniczyła	graniczyłobym, bym graniczyło	graniczylibyśmy, byśmy graniczyli	graniczyłybyśmy, byśmy graniczyły
	2nd	graniczyłbyś, byś graniczył	graniczyłabyś, byś graniczyła	graniczyłobyś, byś graniczyło	graniczylibyście, byście graniczyli	graniczyłybyście, byście graniczyły
	3rd	graniczyłby, by graniczył	graniczyłaby, by graniczyła	graniczyłoby, by graniczyło	graniczyliby, by graniczyli	graniczyłyby, by graniczyły
	impersonal	graniczono by
imperative	1st	niech graniczę			graniczmy
	2nd	granicz			graniczcie
	3rd	niech graniczy			niech graniczą
active adjectival participle		graniczący	granicząca	graniczące	graniczący	graniczące
contemporary adverbial participle		granicząc
verbal noun		graniczenie

Further reading

• graniczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• graniczyć in Polish dictionaries at PWN