dyszkant

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin discantus.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɘʂ.kant/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘʂkant
• Syllabification: dysz‧kant

Noun

dyszkant m inan

1. (music) boy soprano, boy treble

Declension

Declension of dyszkant

	singular	plural
nominative	dyszkant	dyszkanty
genitive	dyszkantu	dyszkantów
dative	dyszkantowi	dyszkantom
accusative	dyszkant	dyszkanty
instrumental	dyszkantem	dyszkantami
locative	dyszkancie	dyszkantach
vocative	dyszkancie	dyszkanty

Derived terms

adjective

• dyszkantowy

 

Further reading

• dyszkant in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dyszkant in Polish dictionaries at PWN