detecteren

Dutch

Etymology

Borrowed from French détecter.

Pronunciation

• IPA^(key): /deːtɛkˈteːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: de‧tec‧te‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

detecteren

1. (transitive) to detect

Conjugation

Conjugation of detecteren (weak)
infinitive	detecteren
past singular	detecteerde
past participle	gedetecteerd
infinitive	detecteren
gerund	detecteren n
	present tense	past tense
1st person singular	detecteer	detecteerde
2nd person sing. (jij)	detecteert, detecteer2	detecteerde
2nd person sing. (u)	detecteert	detecteerde
2nd person sing. (gij)	detecteert	detecteerde
3rd person singular	detecteert	detecteerde
plural	detecteren	detecteerden
subjunctive sing.1	detectere	detecteerde
subjunctive plur.1	detecteren	detecteerden
imperative sing.	detecteer
imperative plur.1	detecteert
participles	detecterend	gedetecteerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

(in radio):

• demoduleren

Derived terms

• detecteerbaar

Related terms

• detectie
• detector