czarodziej

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *čarodějь. By surface analysis, czar ‎ -o- ‎ dziać.

Pronunciation

• IPA^(key): /t͡ʂaˈrɔ.d͡ʑɛj/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔd͡ʑɛj
• Syllabification: cza‧ro‧dziej

Noun

czarodziej m pers (female equivalent czarodziejka)

1. wizard, magician

   Synonyms: czarownik, czarnoksiężnik, mag

Declension

Declension of czarodziej

	singular	plural
nominative	czarodziej	czarodzieje
genitive	czarodzieja	czarodziei/czarodziejów
dative	czarodziejowi	czarodziejom
accusative	czarodzieja	czarodziei/czarodziejów
instrumental	czarodziejem	czarodziejami
locative	czarodzieju	czarodziejach
vocative	czarodzieju	czarodzieje

Further reading

• czarodziej in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• czarodziej in Polish dictionaries at PWN