bumperkleven

Dutch

Etymology

From bumper (“bumper”) ‎ kleven (“to stick”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbʏm.pərˌkleː.və(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bum‧per‧kle‧ven

Verb

bumperkleven

1. to tailgate (drive dangerously close)

   Synonym: kleven

Conjugation

Conjugation of bumperkleven (weak)
infinitive	bumperkleven
past singular	bumperkleefde
past participle	gebumperkleefd
infinitive	bumperkleven
gerund	bumperkleven n
	present tense	past tense
1st person singular	bumperkleef	bumperkleefde
2nd person sing. (jij)	bumperkleeft, bumperkleef2	bumperkleefde
2nd person sing. (u)	bumperkleeft	bumperkleefde
2nd person sing. (gij)	bumperkleeft	bumperkleefde
3rd person singular	bumperkleeft	bumperkleefde
plural	bumperkleven	bumperkleefden
subjunctive sing.1	bumperkleve	bumperkleefde
subjunctive plur.1	bumperkleven	bumperkleefden
imperative sing.	bumperkleef
imperative plur.1	bumperkleeft
participles	bumperklevend	gebumperkleefd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bumperklever