baczenie

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From baczyć-enie. First attested in 1450.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /baːt͡ʃʲɛɲɛː/
  • IPA(key): (15th CE) /bɒt͡ʃʲɛɲe/

Noun

[edit]

baczenie n

  1. (attested in Masovia) verbal noun of baczyć (heeding, paying attention, noticing)
  2. (attested in Greater Poland) verbal noun of baczyć (consideration, contemplation)
    • 1916 [second half of the 15th century], Stanisław Słoński, editor, Psałterz puławski[1], Greater Poland, page 103 arg:
      O glembokych tayemnycz baczenyu
      [O głębokich tajemnic baczeniu]

Descendants

[edit]
  • Polish: baczenie
  • Silesian: bŏczynie

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “baczenie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish baczenie. By surface analysis, baczyć-enie.

Pronunciation

[edit]
 
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: ba‧cze‧nie

Noun

[edit]

baczenie n

  1. verbal noun of baczyć
  2. (archaic) heed, alertness, vigilance
    Synonyms: czujność, uwaga

Declension

[edit]

Further reading

[edit]