bæra

See also: Appendix:Variations of "bara"

Icelandic

Etymology

From Old Norse bera.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpaiːra/

  Rhymes: -aiːra

Verb

bæra (weak verb, third-person singular past indicative bærði, supine bært)

1. (transitive) to move, stir

Conjugation

bæra — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að bæra
supine (sagnbót)		bært
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		bærandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég bæri	við bærum	present (nútíð)	ég bæri	við bærum
	þú bærir	þið bærið		þú bærir	þið bærið
	hann, hún, það bærir	þeir, þær, þau bæra		hann, hún, það bæri	þeir, þær, þau bæri
past (þátíð)	ég bærði	við bærðum	past (þátíð)	ég bærði	við bærðum
	þú bærðir	þið bærðuð		þú bærðir	þið bærðuð
	hann, hún, það bærði	þeir, þær, þau bærðu		hann, hún, það bærði	þeir, þær, þau bærðu
imperative (boðháttur)	bær (þú)	bærið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	bærðu	bæriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

bærast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að bærast
supine (sagnbót)		bærst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		bærandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég bærist	við bærumst	present (nútíð)	ég bærist	við bærumst
	þú bærist	þið bærist		þú bærist	þið bærist
	hann, hún, það bærist	þeir, þær, þau bærast		hann, hún, það bærist	þeir, þær, þau bærist
past (þátíð)	ég bærðist	við bærðumst	past (þátíð)	ég bærðist	við bærðumst
	þú bærðist	þið bærðust		þú bærðist	þið bærðust
	hann, hún, það bærðist	þeir, þær, þau bærðust		hann, hún, það bærðist	þeir, þær, þau bærðust
imperative (boðháttur)	bærst (þú)	bærist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	bærstu	bæristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

bærður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	bærður	bærð	bært		bærðir	bærðar	bærð
accusative (þolfall)	bærðan	bærða	bært		bærða	bærðar	bærð
dative (þágufall)	bærðum	bærðri	bærðu		bærðum	bærðum	bærðum
genitive (eignarfall)	bærðs	bærðrar	bærðs		bærðra	bærðra	bærðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	bærði	bærða	bærða		bærðu	bærðu	bærðu
accusative (þolfall)	bærða	bærðu	bærða		bærðu	bærðu	bærðu
dative (þágufall)	bærða	bærðu	bærða		bærðu	bærðu	bærðu
genitive (eignarfall)	bærða	bærðu	bærða		bærðu	bærðu	bærðu

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• bærene

Noun

bæra n

1. definite plural of bær

Norwegian Nynorsk

Etymology 1

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbæː.rɑ/

Noun

bæra n

1. definite plural of bær

Etymology 2

Pronunciation

• IPA^(key): /²bæː.rɑ/

Verb

bæra (present tense bær, past tense bar, past participle bore, passive infinitive bærast, present participle bærande, imperative bær)

1. (pre-1938) alternative form of bera

Etymology 3

Pronunciation

• IPA^(key): /²bæː.rɑ/

Noun

bæra f

1. (dialectal) alternative spelling of bere (“female bear”)

Etymology 4

Pronunciation

• IPA^(key): /²bæː.rɑ/

Noun

bæra f

1. (dialectal) alternative spelling of berre (“a bare place”)

References

• Ivar Aasen (1850) “Bæra”, in Ordbog over det norske Folkesprog‎^[1] (in Danish), Oslo: Samlaget, published 2000
• Ivar Aasen (1850) “bæra”, in Ordbog over det norske Folkesprog‎^[2] (in Danish), Oslo: Samlaget, published 2000

Old Swedish

Etymology

From Old Norse bera, from Proto-Germanic *beraną.

Verb

bæra

1. to bear, carry

Conjugation

Conjugation of bæra (strong)

	present			past
infinitive	bæra			—
participle	bærandi, bærande			burin
active voice	indicative	subjunctive	imperative	indicative	subjunctive
iæk	bær	bæri, bære	—	bar	bāri, bāre
þū	bær	bæri, bære	bær	bart	bāri, bāre
han	bær	bæri, bære	—	bar	bāri, bāre
vīr	bærum, bærom	bærum, bærom	bærum, bærom	bārum, bārom	bārum, bārom
īr	bærin	bærin	bærin	bārin	bārin
þēr	bæra	bærin	—	bāru, bāro	bārin
mediopassive voice	indicative	subjunctive	imperative	indicative	subjunctive
iæk	bærs	bæris, bæres	—	bars	bāris, bāres
þū	bærs	bæris, bæres	—	barts	bāris, bāres
han	bærs	bæris, bæres	—	bars	bāris, bāres
vīr	bærums, -oms	bærums, bæroms	—	bārums, bāroms	bārums, bāroms
īr	bærins	bærins	—	bārins	bārins
þēr	bæras	bærins	—	bārus, bāros	bārins

Descendants

• Swedish: bära