articulatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of articulō, or directly from articulus (“joint”) -ātus (“-ed”).
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /ar.ti.kuˈlaː.tus/, [ärt̪ɪkʊˈɫ̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ar.ti.kuˈla.tus/, [ärt̪ikuˈläːt̪us]
Adjective
[edit]articulātus (feminine articulāta, neuter articulātum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | articulātus | articulāta | articulātum | articulātī | articulātae | articulāta | |
Genitive | articulātī | articulātae | articulātī | articulātōrum | articulātārum | articulātōrum | |
Dative | articulātō | articulātō | articulātīs | ||||
Accusative | articulātum | articulātam | articulātum | articulātōs | articulātās | articulāta | |
Ablative | articulātō | articulātā | articulātō | articulātīs | |||
Vocative | articulāte | articulāta | articulātum | articulātī | articulātae | articulāta |
Antonyms
[edit]References
[edit]- “articulatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- articulatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.