ουράνιος

See also: οὐράνιος

Greek

Etymology

From Ancient Greek οὐράνιος (ouránios). By surface analysis, ουρανός (ouranós, “sky, heaven”) ‎ -ιος (-ios).

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈɾa.ni.os/
• Hyphenation: ου‧ρά‧νιος

Adjective

ουράνιος • (ouránios) m (feminine ουράνια, neuter ουράνιο)

1. celestial, heavenly, of or relating to the sky
2. (figuratively) divine (beauty)

Declension

Declension of ουράνιος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ουράνιος (ouránios)	ουράνια (ouránia)	ουράνιο (ouránio)		ουράνιοι (ouránioi)	ουράνιες (ouránies)	ουράνια (ouránia)
genitive	ουράνιου (ourániou)	ουράνιας (ouránias)	ουράνιου (ourániou)		ουράνιων (ouránion)	ουράνιων (ouránion)	ουράνιων (ouránion)
accusative	ουράνιο (ouránio)	ουράνια (ouránia)	ουράνιο (ouránio)		ουράνιους (ouránious)	ουράνιες (ouránies)	ουράνια (ouránia)
vocative	ουράνιε (ouránie)	ουράνια (ouránia)	ουράνιο (ouránio)		ουράνιοι (ouránioi)	ουράνιες (ouránies)	ουράνια (ouránia)

Related terms

see: ουρανός m (ouranós, “sky”)

References

• ουράνιος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language