κοιρανέω

Ancient Greek

κοίρανος (koíranos) ‎ -έω (-éō)

κοιρᾰνέω • (koirănéō)

Present: κοιρᾰνέω (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κοιρᾰνέω	κοιρᾰνέεις	κοιρᾰνέει	κοιρᾰνέετον	κοιρᾰνέετον	κοιρᾰνέομεν	κοιρᾰνέετε	κοιρᾰνέουσῐ(ν)
	subjunctive	κοιρᾰνέω	κοιρᾰνέῃς	κοιρᾰνέῃ	κοιρᾰνέητον	κοιρᾰνέητον	κοιρᾰνέωμεν	κοιρᾰνέητε	κοιρᾰνέωσῐ(ν)
	optative	κοιρᾰνέοιμῐ	κοιρᾰνέοις	κοιρᾰνέοι	κοιρᾰνέοιτον	κοιρᾰνεοίτην	κοιρᾰνέοιμεν	κοιρᾰνέοιτε	κοιρᾰνέοιεν
	imperative		κοιρᾰ́νεε	κοιρᾰνεέτω	κοιρᾰνέετον	κοιρᾰνεέτων		κοιρᾰνέετε	κοιρᾰνεόντων
		active
infinitive		κοιρᾰνέειν
participle	m	κοιρᾰνέων
	f	κοιρᾰνέουσᾰ
	n	κοιρᾰνέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κοιρᾰνῶ	κοιρᾰνεῖς	κοιρᾰνεῖ	κοιρᾰνεῖτον	κοιρᾰνεῖτον	κοιρᾰνοῦμεν	κοιρᾰνεῖτε	κοιρᾰνοῦσῐ(ν)
	subjunctive	κοιρᾰνῶ	κοιρᾰνῇς	κοιρᾰνῇ	κοιρᾰνῆτον	κοιρᾰνῆτον	κοιρᾰνῶμεν	κοιρᾰνῆτε	κοιρᾰνῶσῐ(ν)
	optative	κοιρᾰνοίην, κοιρᾰνοῖμῐ	κοιρᾰνοίης, κοιρᾰνοῖς	κοιρᾰνοίη, κοιρᾰνοῖ	κοιρᾰνοῖτον, κοιρᾰνοίητον	κοιρᾰνοίτην, κοιρᾰνοιήτην	κοιρᾰνοῖμεν, κοιρᾰνοίημεν	κοιρᾰνοῖτε, κοιρᾰνοίητε	κοιρᾰνοῖεν, κοιρᾰνοίησᾰν
	imperative		κοιρᾰ́νει	κοιρᾰνείτω	κοιρᾰνεῖτον	κοιρᾰνείτων		κοιρᾰνεῖτε	κοιρᾰνούντων
		active
infinitive		κοιρᾰνεῖν
participle	m	κοιρᾰνῶν
	f	κοιρᾰνοῦσᾰ
	n	κοιρᾰνοῦν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐκοιρᾰ́νεον (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκοιρᾰ́νεον	ἐκοιρᾰ́νεες	ἐκοιρᾰ́νεε(ν)	ἐκοιρᾰνέετον	ἐκοιρᾰνεέτην	ἐκοιρᾰνέομεν	ἐκοιρᾰνέετε	ἐκοιρᾰ́νεον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκοιρᾰ́νουν	ἐκοιρᾰ́νεις	ἐκοιρᾰ́νει	ἐκοιρᾰνεῖτον	ἐκοιρᾰνείτην	ἐκοιρᾰνοῦμεν	ἐκοιρᾰνεῖτε	ἐκοιρᾰ́νουν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κοιρανέεσκον	κοιρανέεσκες	κοιρανέεσκε(ν)	κοιρανεέσκετον	κοιρανεεσκέτην	κοιρανεέσκομεν	κοιρανεέσκετε	κοιρανέεσκον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κοιρᾰνήσω	κοιρᾰνήσεις	κοιρᾰνήσει	κοιρᾰνήσετον	κοιρᾰνήσετον	κοιρᾰνήσομεν	κοιρᾰνήσετε	κοιρᾰνήσουσῐ(ν)
active	optative	κοιρᾰνήσοιμῐ	κοιρᾰνήσοις	κοιρᾰνήσοι	κοιρᾰνήσοιτον	κοιρᾰνησοίτην	κοιρᾰνήσοιμεν	κοιρᾰνήσοιτε	κοιρᾰνήσοιεν
		active
infinitive		κοιρᾰνήσειν
participle	m	κοιρᾰνήσων
	f	κοιρᾰνήσουσᾰ
	n	κοιρᾰνῆσον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκοιρᾰ́νησᾰ	ἐκοιρᾰ́νησᾰς	ἐκοιρᾰ́νησε(ν)	ἐκοιρᾰνήσᾰτον	ἐκοιρᾰνησᾰ́την	ἐκοιρᾰνήσᾰμεν	ἐκοιρᾰνήσᾰτε	ἐκοιρᾰ́νησᾰν
	subjunctive	κοιρᾰνήσω	κοιρᾰνήσῃς	κοιρᾰνήσῃ	κοιρᾰνήσητον	κοιρᾰνήσητον	κοιρᾰνήσωμεν	κοιρᾰνήσητε	κοιρᾰνήσωσῐ(ν)
	optative	κοιρᾰνήσαιμῐ	κοιρᾰνήσειᾰς, κοιρᾰνήσαις	κοιρᾰνήσειε(ν), κοιρᾰνήσαι	κοιρᾰνήσαιτον	κοιρᾰνησαίτην	κοιρᾰνήσαιμεν	κοιρᾰνήσαιτε	κοιρᾰνήσειᾰν, κοιρᾰνήσαιεν
	imperative		κοιρᾰ́νησον	κοιρᾰνησᾰ́τω	κοιρᾰνήσᾰτον	κοιρᾰνησᾰ́των		κοιρᾰνήσᾰτε	κοιρᾰνησᾰ́ντων
		active
infinitive		κοιρᾰνῆσαι
participle	m	κοιρᾰνήσᾱς
	f	κοιρᾰνήσᾱσᾰ
	n	κοιρᾰνῆσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεκοιρᾰ́νηκᾰ	κεκοιρᾰ́νηκᾰς	κεκοιρᾰ́νηκε(ν)	κεκοιρᾰνήκᾰτον	κεκοιρᾰνήκᾰτον	κεκοιρᾰνήκᾰμεν	κεκοιρᾰνήκᾰτε	κεκοιρᾰνήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκοιρᾰνήκω	κεκοιρᾰνήκῃς	κεκοιρᾰνήκῃ	κεκοιρᾰνήκητον	κεκοιρᾰνήκητον	κεκοιρᾰνήκωμεν	κεκοιρᾰνήκητε	κεκοιρᾰνήκωσῐ(ν)
	optative	κεκοιρᾰνήκοιμῐ, κεκοιρᾰνηκοίην	κεκοιρᾰνήκοις, κεκοιρᾰνηκοίης	κεκοιρᾰνήκοι, κεκοιρᾰνηκοίη	κεκοιρᾰνήκοιτον	κεκοιρᾰνηκοίτην	κεκοιρᾰνήκοιμεν	κεκοιρᾰνήκοιτε	κεκοιρᾰνήκοιεν
	imperative		κεκοιρᾰ́νηκε	κεκοιρᾰνηκέτω	κεκοιρᾰνήκετον	κεκοιρᾰνηκέτων		κεκοιρᾰνήκετε	κεκοιρᾰνηκόντων
		active
infinitive		κεκοιρᾰνηκέναι
participle	m	κεκοιρᾰνηκώς
	f	κεκοιρᾰνηκυῖᾰ
	n	κεκοιρᾰνηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.