ιδιαίτερος

See also: ἰδιαίτερος

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek ἰδιαίτερος (idiaíteros), comparative degree of ἴδιος (ídios).

Pronunciation

• IPA^(key): /iˈði̯e.te.ɾos/, /iˈðʝe.te.ɾos/
• Old Hyphenation: ι‧δι‧αί‧τε‧ρος

Adjective

ιδιαίτερος • (idiaíteros) m (feminine ιδιαίτερη, neuter ιδιαίτερο)

1. special
2. particular

Declension

The formal feminine form ιδιαιτέρα (idiaitéra) is used as a noun.

Declension of ιδιαίτερος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ιδιαίτερος (idiaíteros)	ιδιαίτερη (idiaíteri)	ιδιαίτερο (idiaítero)		ιδιαίτεροι (idiaíteroi)	ιδιαίτερες (idiaíteres)	ιδιαίτερα (idiaítera)
genitive	ιδιαίτερου (idiaíterou)	ιδιαίτερης (idiaíteris)	ιδιαίτερου (idiaíterou)		ιδιαίτερων (idiaíteron)	ιδιαίτερων (idiaíteron)	ιδιαίτερων (idiaíteron)
accusative	ιδιαίτερο (idiaítero)	ιδιαίτερη (idiaíteri)	ιδιαίτερο (idiaítero)		ιδιαίτερους (idiaíterous)	ιδιαίτερες (idiaíteres)	ιδιαίτερα (idiaítera)
vocative	ιδιαίτερε (idiaítere)	ιδιαίτερη (idiaíteri)	ιδιαίτερο (idiaítero)		ιδιαίτεροι (idiaíteroi)	ιδιαίτερες (idiaíteres)	ιδιαίτερα (idiaítera)

Derivations:
Comparative: πιο positive forms (e.g. πιο ιδιαίτερος, etc.)
Relative superlative: definite article πιο positive forms (e.g. ο πιο ιδιαίτερος, etc.)

Related terms

• ιδιαίτατος (idiaítatos, dated superlative)
• ιδιαιτέρα f (idiaitéra, “female private secretary”)
• ιδιαίτερα (idiaítera, adverb)
• ιδιαιτερότητα f (idiaiterótita, “specific individual characteristic”)
• ιδιαιτέρως (idiaitéros, formal adverb)

• and see: ίδιος (ídios, “one's self; the same”)

References

• ιδιαίτερος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language