εφιάλτης
See also: Ἐφιάλτης
Greek
[edit]Etymology
[edit]Via Ancient Greek ἐφιάλτης (ephiáltēs) (compare Ἐφιάλτης (Ephiáltēs)) from Ancient Greek ἐπιάλλω (epiállō), Attic Greek ἐφιάλλω (ephiállō, “send to, throw upon”).
Noun
[edit]εφιάλτης • (efiáltis) m (plural εφιάλτες)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | εφιάλτης (efiáltis) | εφιάλτες (efiáltes) |
| genitive | εφιάλτη (efiálti) | εφιαλτών (efialtón) |
| accusative | εφιάλτη (efiálti) | εφιάλτες (efiáltes) |
| vocative | εφιάλτη (efiálti) | εφιάλτες (efiáltes) |
Related terms
[edit]- εφιαλτικός (efialtikós, “nightmarish”)