αποδεικνύω

Greek

Alternative forms

• αποδείχνω (apodeíchno) (demotic)

Etymology

From Ancient Greek ἀποδεικνύω and ἀποδείκνυμι (apodeíknumi). Morphologically, from απο- (“intensified”) ‎ δεικνύω (“indicate”).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.po.ðiˈkni.o/
• Hyphenation: α‧πο‧δει‧κνύ‧ω

Verb

αποδεικνύω • (apodeiknýo) (past απέδειξα/απόδειξα, passive αποδεικνύομαι)

1. to prove, demonstrate

Conjugation

αποδεικνύω   αποδεικνύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	αποδεικνύω	αποδείξω	αποδεικνύομαι	αποδειχτώ, αποδειχθώ2
2 sg	αποδεικνύεις	αποδείξεις	αποδεικνύεσαι	αποδειχτείς, αποδειχθείς
3 sg	αποδεικνύει	αποδείξει	αποδεικνύεται	αποδειχτεί, αποδειχθεί
1 pl	αποδεικνύουμε, [‑ομε]	αποδείξουμε, [‑ομε]	αποδεικνυόμαστε	αποδειχτούμε, αποδειχθούμε
2 pl	αποδεικνύετε	αποδείξετε	αποδεικνύεστε, αποδεικνυόσαστε	αποδειχτείτε, αποδειχθείτε
3 pl	αποδεικνύουν(ε)	αποδείξουν(ε)	αποδεικνύονται	αποδειχτούν(ε), αποδειχθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	αποδείκνυα	απέδειξα, (απόδειξα)1	αποδεικνυόμουν(α)	αποδείχτηκα, αποδείχθηκα2
2 sg	αποδείκνυες	απέδειξες, απόδειξες	αποδεικνυόσουν(α)	αποδείχτηκες, αποδείχθηκες
3 sg	αποδείκνυε	απέδειξε, απόδειξε	αποδεικνυόταν(ε)	αποδείχτηκε, αποδείχθηκε, {απεδείχθη}
1 pl	αποδεικνύαμε	αποδείξαμε	αποδεικνυόμασταν, (‑όμαστε)	αποδειχτήκαμε, αποδειχθήκαμε
2 pl	αποδεικνύατε	αποδείξατε	αποδεικνυόσασταν, (‑όσαστε)	αποδειχτήκατε, αποδειχθήκατε
3 pl	αποδείκνυαν, αποδεικνύαν(ε)	απέδειξαν, αποδείξαν(ε), απόδειξαν	αποδεικνύονταν, (αποδεικνυόντουσαν)	αποδείχτηκαν, αποδειχτήκαν(ε), αποδείχθηκαν, αποδειχθήκαν(ε), {απεδείχθησαν}
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα αποδεικνύω ➤	θα αποδείξω ➤	θα αποδεικνύομαι ➤	θα αποδειχτώ / αποδειχθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα αποδεικνύεις, …	θα αποδείξεις, …	θα αποδεικνύεσαι, …	θα αποδειχτείς / αποδειχθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … αποδείξει   έχω, έχεις, … αποδεδειγμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … αποδειχτεί / αποδειχθεί   είμαι, είσαι, … αποδεδειγμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … αποδείξει   είχα, είχες, … αποδεδειγμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … αποδειχτεί / αποδειχθεί   ήμουν, ήσουν, … αποδεδειγμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … αποδείξει   θα έχω, θα έχεις, … αποδεδειγμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … αποδειχτεί / αποδειχθεί   θα είμαι, θα είσαι, … αποδεδειγμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	αποδείκνυε	απόδειξε	—	αποδείξου
2 pl	αποδεικνύετε	αποδείξτε	αποδεικνύεστε	αποδειχτείτε, αποδειχθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	αποδεικνύοντας ➤		αποδεικνυόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤	έχοντας αποδείξει ➤		αποδεδειγμένος, ‑η, ‑o3 [αποδειγμένος, ‑η, ‑o] ➤
Nonfinite form➤	αποδείξει		αποδειχτεί, αποδειχθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Forms with internal augment (απο-έδειξα > απ-έδειξα) are formal, and without (απο-έδειξα > από-δειξα) are informal, colloquial.  2. Passive forms with -χθ- are learned, formal.  3. The passive perfect participle with the ancient reduplication (αποδεδειγμένος) is formal, but more common than the informal αποδειγμένος which corresponds to the demotic alternative verb αποδείχνω.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

• τεκμηριώνω (tekmirióno, “to substantiate”)

Related terms

• αναπόδεικτος (anapódeiktos, “unproven”, adjective)
• αναπόδειχτος (anapódeichtos, “unproven”, adjective)
• αποδεδειγμένα (apodedeigména, “demonstrably”, adverb)
• αποδεδειγμένος (apodedeigménos, learned participle)
• αποδεδειγμένως (apodedeigménos, “demonstrably”, adverb)
• αποδεικτικό n (apodeiktikó, “certificate, testimonial”)
• αποδεικτικός (apodeiktikós, “proving, demonstrative”, adjective)
• αποδεικτέος (apodeiktéos, “to be proved”, adjective)
• αποδεικτός (apodeiktós, “may be proved”, adjective)
• απόδειξη f (apódeixi, “proof, evidence, receipt”)
• αποδείξιμος (apodeíximos, “demonstrable”, adjective)
• and see: δεικνύω (deiknýo, “I indicate”)