ανασύσταση
Greek
[edit]Etymology
[edit]Learnedly from ανασυστή(νω) (anasystí(no)) -ση (-si), a calque of French reconstitution.[1]
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]ανασύσταση • (anasýstasi) f (plural ανασυστάσεις)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ανασύσταση (anasýstasi) | ανασυστάσεις (anasystáseis) |
| genitive | ανασύστασης (anasýstasis) | ανασυστάσεων (anasystáseon) |
| accusative | ανασύσταση (anasýstasi) | ανασυστάσεις (anasystáseis) |
| vocative | ανασύσταση (anasýstasi) | ανασυστάσεις (anasystáseis) |
Older or formal genitive singular: ανασυστάσεως (anasystáseos)
Related terms
[edit]- ανασυστήνω (anasystíno, “to reconstitute, to re-establish”)
- σύσταση f (sýstasi)
References
[edit]- ^ ανασύσταση, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language