verwijzen

Dutch

Etymology

From ver- ‎ wijzen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛi̯zən

Verb

verwijzen

1. to refer (to)

   Synonym: refereren

Conjugation

Conjugation of verwijzen (strong class 1, prefixed)
infinitive	verwijzen
past singular	verwees
past participle	verwezen
infinitive	verwijzen
gerund	verwijzen n
	present tense	past tense
1st person singular	verwijs	verwees
2nd person sing. (jij)	verwijst, verwijs2	verwees
2nd person sing. (u)	verwijst	verwees
2nd person sing. (gij)	verwijst	verweest
3rd person singular	verwijst	verwees
plural	verwijzen	verwezen
subjunctive sing.1	verwijze	verweze
subjunctive plur.1	verwijzen	verwezen
imperative sing.	verwijs
imperative plur.1	verwijst
participles	verwijzend	verwezen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• verwijzing

 

Descendants

• Afrikaans: verwys

Anagrams

• everzwijn