versterken

Dutch

Etymology

From sterk (“strong”) ‎ ver- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈstɛr.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛrkən
• Hyphenation: ver‧ster‧ken

Verb

versterken

1. (intransitive) to reinforce, strengthen

   Antonym: verzwakken

2. (intransitive) to amplify

   Synonym: amplificeren

   Antonyms: verzwakken, dempen

Conjugation

Conjugation of versterken (weak, prefixed)
infinitive	versterken
past singular	versterkte
past participle	versterkt
infinitive	versterken
gerund	versterken n
	present tense	past tense
1st person singular	versterk	versterkte
2nd person sing. (jij)	versterkt, versterk2	versterkte
2nd person sing. (u)	versterkt	versterkte
2nd person sing. (gij)	versterkt	versterkte
3rd person singular	versterkt	versterkte
plural	versterken	versterkten
subjunctive sing.1	versterke	versterkte
subjunctive plur.1	versterken	versterkten
imperative sing.	versterk
imperative plur.1	versterkt
participles	versterkend	versterkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• spierversterken
• versterkend
• versterker
• versterking

 

Descendants

• Negerhollands: versterk

Further reading

• “versterken” in Woordenlijst Nederlandse Taal – Officiële Spelling, Nederlandse Taalunie. [the official spelling word list for the Dutch language]

Anagrams

• verstreken