ukończenie

Polish

Etymology

From ukończyć ‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /u.kɔɲˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: u‧koń‧cze‧nie

Noun

ukończenie n

1. verbal noun of ukończyć

Declension

Declension of ukończenie

	singular
nominative	ukończenie
genitive	ukończenia
dative	ukończeniu
accusative	ukończenie
instrumental	ukończeniem
locative	ukończeniu
vocative	ukończenie

Further reading

• ukończenie in Polish dictionaries at PWN