toelaten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch toelaten, from Old Dutch *tuolātan, from Proto-West Germanic *tōlātan. Equivalent to toe- ‎ laten. Cognate with German zulassen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtuˌlaː.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: toe‧la‧ten

Verb

toelaten

1. to allow, tolerate

   Synonyms: toestaan, permitteren

   De leraar zal laatkomers toelaten in de les. ― The teacher will allow latecomers in the class.

   We moeten andere standpunten toelaten in het debat. ― We need to tolerate other viewpoints in the debate.

2. to condone

   Het is belangrijk dat we geen wangedrag toelaten in onze organisatie. ― It's important that we do not condone misconduct in our organization.

   Als samenleving mogen we geweld nooit toelaten. ― As a society, we should never condone violence.

3. to admit, receive

   De universiteit zal nieuwe studenten toelaten in september. ― The university will admit new students in September.

   De ziekenhuizen kunnen nu meer patiënten toelaten voor behandeling. ― The hospitals can now receive more patients for treatment.

Conjugation

Conjugation of toelaten (strong class 7, separable)
infinitive	toelaten
past singular	liet toe
past participle	toegelaten
infinitive	toelaten
gerund	toelaten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	laat toe	liet toe	toelaat	toeliet
2nd person sing. (jij)	laat toe	liet toe	toelaat	toeliet
2nd person sing. (u)	laat toe	liet toe	toelaat	toeliet
2nd person sing. (gij)	laat toe	liet toe	toelaat	toeliet
3rd person singular	laat toe	liet toe	toelaat	toeliet
plural	laten toe	lieten toe	toelaten	toelieten
subjunctive sing.1	late toe	liete toe	toelate	toeliete
subjunctive plur.1	laten toe	lieten toe	toelaten	toelieten
imperative sing.	laat toe
imperative plur.1	laat toe
participles	toelatend	toegelaten
1) Archaic.

Derived terms

• toelaatbaar
• toelating

 

Descendants

• Afrikaans: toelaat
• Negerhollands: laet tu

Anagrams

• laten toe