teweegbrengen

Dutch

Alternative forms

• te wege brengen (obsolete)
• te wege helpen (obsolete)

Etymology

From the preposition te an archaic inflection of weg (“way”) ‎ brengen (“to bring”).

Pronunciation

• IPA^(key): /təˈʋeːxˌbrɛ.ŋə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: te‧weeg‧bren‧gen

Verb

teweegbrengen

1. (transitive) to bring about, cause to take place
2. (transitive) to achieve, get (on the road, done etc.)

Conjugation

Conjugation of teweegbrengen (weak with past in -cht, separable)
infinitive	teweegbrengen
past singular	bracht teweeg
past participle	teweeggebracht
infinitive	teweegbrengen
gerund	teweegbrengen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	breng teweeg	bracht teweeg	teweegbreng	teweegbracht
2nd person sing. (jij)	brengt teweeg, breng teweeg2	bracht teweeg	teweegbrengt	teweegbracht
2nd person sing. (u)	brengt teweeg	bracht teweeg	teweegbrengt	teweegbracht
2nd person sing. (gij)	brengt teweeg	bracht teweeg	teweegbrengt	teweegbracht
3rd person singular	brengt teweeg	bracht teweeg	teweegbrengt	teweegbracht
plural	brengen teweeg	brachten teweeg	teweegbrengen	teweegbrachten
subjunctive sing.1	brenge teweeg	brachte teweeg	teweegbrenge	teweegbrachte
subjunctive plur.1	brengen teweeg	brachten teweeg	teweegbrengen	teweegbrachten
imperative sing.	breng teweeg
imperative plur.1	brengt teweeg
participles	teweegbrengend	teweeggebracht
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• veroorzaken

Related terms

• teweeg
• teweeghelpen

Anagrams

• brengen teweeg