tandenpoetsen

Dutch

Etymology

From tanden (“teeth”) ‎ poetsen (“clean/brush”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

tandenpoetsen

1. to brush teeth

Conjugation

Conjugation of tandenpoetsen (weak, separable)
infinitive	tandenpoetsen
past singular	poetste tanden
past participle	tandengepoetst
infinitive	tandenpoetsen
gerund	tandenpoetsen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	poets tanden	poetste tanden	tandenpoets	tandenpoetste
2nd person sing. (jij)	poetst tanden, poets tanden2	poetste tanden	tandenpoetst	tandenpoetste
2nd person sing. (u)	poetst tanden	poetste tanden	tandenpoetst	tandenpoetste
2nd person sing. (gij)	poetst tanden	poetste tanden	tandenpoetst	tandenpoetste
3rd person singular	poetst tanden	poetste tanden	tandenpoetst	tandenpoetste
plural	poetsen tanden	poetsten tanden	tandenpoetsen	tandenpoetsten
subjunctive sing.1	poetse tanden	poetste tanden	tandenpoetse	tandenpoetste
subjunctive plur.1	poetsen tanden	poetsten tanden	tandenpoetsen	tandenpoetsten
imperative sing.	poets tanden
imperative plur.1	poetst tanden
participles	tandenpoetsend	tandengepoetst
1) Archaic. 2) In case of inversion.