semja

Icelandic

Etymology

From Old Norse semja, from Proto-Germanic *samjaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsɛmja/

  Rhymes: -ɛmja

Verb

semja (weak verb, third-person singular past indicative samdi, supine samið)

1. (intransitive) to negotiate
2. (transitive) to write, to compose (prose, poetry, music, laws, etc.)
3. (impersonal, with dative) to get along

   Okkur Jóni semur ekki sérlega vel.

   Me and Jón don’t get along very well.

Conjugation

semja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að semja
supine (sagnbót)		samið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		semjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sem	við semjum	present (nútíð)	ég semji	við semjum
	þú semur	þið semjið		þú semjir	þið semjið
	hann, hún, það semur	þeir, þær, þau semja		hann, hún, það semji	þeir, þær, þau semji
past (þátíð)	ég samdi	við sömdum	past (þátíð)	ég semdi	við semdum
	þú samdir	þið sömduð		þú semdir	þið semduð
	hann, hún, það samdi	þeir, þær, þau sömdu		hann, hún, það semdi	þeir, þær, þau semdu
imperative (boðháttur)	sem (þú)	semjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	semdu	semjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

semjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að semjast
supine (sagnbót)		samist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		semjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég semst	við semjumst	present (nútíð)	ég semjist	við semjumst
	þú semst	þið semjist		þú semjist	þið semjist
	hann, hún, það semst	þeir, þær, þau semjast		hann, hún, það semjist	þeir, þær, þau semjist
past (þátíð)	ég samdist	við sömdumst	past (þátíð)	ég semdist	við semdumst
	þú samdist	þið sömdust		þú semdist	þið semdust
	hann, hún, það samdist	þeir, þær, þau sömdust		hann, hún, það semdist	þeir, þær, þau semdust
imperative (boðháttur)	semst (þú)	semist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	semstu	semisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

saminn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	saminn	samin	samið		samdir	samdar	samin
accusative (þolfall)	saminn	samda	samið		samda	samdar	samin
dative (þágufall)	sömdum	saminni	sömdu		sömdum	sömdum	sömdum
genitive (eignarfall)	samins	saminnar	samins		saminna	saminna	saminna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	samdi	samda	samda		sömdu	sömdu	sömdu
accusative (þolfall)	samda	sömdu	samda		sömdu	sömdu	sömdu
dative (þágufall)	samda	sömdu	samda		sömdu	sömdu	sömdu
genitive (eignarfall)	samda	sömdu	samda		sömdu	sömdu	sömdu

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• semje (e infinitive)

Etymology

From Old Norse semja, from Proto-Germanic *samjaną.

Noun

semja

1. definite singular of semje
2. (non-standard since 2012) Alternative form of semje

Verb

semja (present tense sem, past tense samde, past participle samt, passive infinitive semjast, present participle semjande, imperative sem)

1. to reconcile

Related terms

• semjast

References

• “semja” in The Nynorsk Dictionary.

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *samjaną (“to make the same”). Ultimately from Proto-Indo-European *sem- (“together, one”).

Verb

semja (present indicative sem, past indicative samdi, past participles samiðr or samdr)

1. to shape, compose, arrange
2. to agree on, settle
3. to reform, mend

Conjugation

Conjugation of semja — active (weak class 1)

infinitive	semja
present participle	semjandi
past participle	samdr
indicative	present	past
1st-person singular	sem	samda
2nd-person singular	semr	samdir
3rd-person singular	semr	samdi
1st-person plural	semjum	sǫmdum
2nd-person plural	semið	sǫmduð
3rd-person plural	semja	sǫmdu
subjunctive	present	past
1st-person singular	semja	semda
2nd-person singular	semir	semdir
3rd-person singular	semi	semdi
1st-person plural	semim	semdim
2nd-person plural	semið	semdið
3rd-person plural	semi	semdi
imperative	present
2nd-person singular	sem
1st-person plural	semjum
2nd-person plural	semið

Conjugation of semja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	semjask
present participle	semjandisk
past participle	semzk
indicative	present	past
1st-person singular	semjumk	sǫmdumk
2nd-person singular	semsk	samdisk
3rd-person singular	semsk	samdisk
1st-person plural	semjumsk	sǫmdumsk
2nd-person plural	semizk	sǫmduzk
3rd-person plural	semjask	sǫmdusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	semjumk	semdumk
2nd-person singular	semisk	semdisk
3rd-person singular	semisk	semdisk
1st-person plural	semimsk	semdimsk
2nd-person plural	semizk	semdizk
3rd-person plural	semisk	semdisk
imperative	present
2nd-person singular	semsk
1st-person plural	semjumsk
2nd-person plural	semizk

Descendants

• Icelandic: semja
• Faroese: semja
• Norwegian Nynorsk: semja
• Old Swedish: sæmia
  • Swedish: sämjas
• ⇒ Middle Norwegian: semja f
  • Norwegian Nynorsk: semje, semja, semju
• ⇒ Swedish: sämja

References

• “semja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press