ritim

See also: řitím, and řítím

Slovene

Noun

rítim

1. dative plural of rit

Turkish

Etymology

From French rythme, from Ancient Greek ῥυθμός (rhuthmós).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɾitim/
• Hyphenation: ri‧tim

Noun

ritim (definite accusative ritmi, plural ritimler)

1. rhythm

Declension

Inflection
Nominative	ritim
Definite accusative	ritmi
	Singular	Plural
Nominative	ritim	ritimler
Definite accusative	ritmi	ritimleri
Dative	ritme	ritimlere
Locative	ritimde	ritimlerde
Ablative	ritimden	ritimlerden
Genitive	ritmin	ritimlerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular ritmim ritimlerim 2nd singular ritmin ritimlerin 3rd singular ritmi ritimleri 1st plural ritmimiz ritimlerimiz 2nd plural ritminiz ritimleriniz 3rd plural ritimleri ritimleri Definite accusative Singular Plural 1st singular ritmimi ritimlerimi 2nd singular ritmini ritimlerini 3rd singular ritmini ritimlerini 1st plural ritmimizi ritimlerimizi 2nd plural ritminizi ritimlerinizi 3rd plural ritimlerini ritimlerini Dative Singular Plural 1st singular ritmime ritimlerime 2nd singular ritmine ritimlerine 3rd singular ritmine ritimlerine 1st plural ritmimize ritimlerimize 2nd plural ritminize ritimlerinize 3rd plural ritimlerine ritimlerine Locative Singular Plural 1st singular ritmimde ritimlerimde 2nd singular ritminde ritimlerinde 3rd singular ritminde ritimlerinde 1st plural ritmimizde ritimlerimizde 2nd plural ritminizde ritimlerinizde 3rd plural ritimlerinde ritimlerinde Ablative Singular Plural 1st singular ritmimden ritimlerimden 2nd singular ritminden ritimlerinden 3rd singular ritminden ritimlerinden 1st plural ritmimizden ritimlerimizden 2nd plural ritminizden ritimlerinizden 3rd plural ritimlerinden ritimlerinden Genitive Singular Plural 1st singular ritmimin ritimlerimin 2nd singular ritminin ritimlerinin 3rd singular ritminin ritimlerinin 1st plural ritmimizin ritimlerimizin 2nd plural ritminizin ritimlerinizin 3rd plural ritimlerinin ritimlerinin

See also

• dizem
• ritm