ontspinnen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈspɪnə(n)/
• Hyphenation: ont‧spin‧nen
• Rhymes: -ɪnən

Etymology 1

From ont- (“un-”) ‎ spinnen (“to spin, make yarn”).

Verb

ontspinnen

1. (reflexive) to occur, to arise
2. (reflexive) to develop, to turn into

Conjugation

Conjugation of ontspinnen (strong class 3a, prefixed)
infinitive	ontspinnen
past singular	ontspon
past participle	ontsponnen
infinitive	ontspinnen
gerund	ontspinnen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontspin	ontspon
2nd person sing. (jij)	ontspint, ontspin2	ontspon
2nd person sing. (u)	ontspint	ontspon
2nd person sing. (gij)	ontspint	ontspont
3rd person singular	ontspint	ontspon
plural	ontspinnen	ontsponnen
subjunctive sing.1	ontspinne	ontsponne
subjunctive plur.1	ontspinnen	ontsponnen
imperative sing.	ontspin
imperative plur.1	ontspint
participles	ontspinnend	ontsponnen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

From spin (“spider”) ‎ ont- -en (privative verb-forming circumfix).

Verb

ontspinnen

1. (transitive) to remove spiders

Conjugation

Conjugation of ontspinnen (weak, prefixed)
infinitive	ontspinnen
past singular	ontspinde
past participle	ontspind
infinitive	ontspinnen
gerund	ontspinnen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontspin	ontspinde
2nd person sing. (jij)	ontspint, ontspin2	ontspinde
2nd person sing. (u)	ontspint	ontspinde
2nd person sing. (gij)	ontspint	ontspinde
3rd person singular	ontspint	ontspinde
plural	ontspinnen	ontspinden
subjunctive sing.1	ontspinne	ontspinde
subjunctive plur.1	ontspinnen	ontspinden
imperative sing.	ontspin
imperative plur.1	ontspint
participles	ontspinnend	ontspind
1) Archaic. 2) In case of inversion.