musieć

Old Polish

Alternative forms

• musić

Etymology

Borrowed from Old Czech museti, from Middle High German muozen, from Old High German muozan, from Proto-West Germanic *mōtan. The change of musić to musieć is due to influence from intransitive verbs ending in -eć, i.e. umieć, and woleć. First attested in 1365.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /muɕɛt͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /muɕɛt͡ɕ/

Verb

musieć impf

1. (attested in Masovia) to have to, to need to, must (to be obliged to)
   • 1899 [1365], Mathias Bersohn, editor, Księgozbiór katedry płockiej‎^[1], Płock, page 21:

     Libro completo muszysz mi dacz moge mito

     [Libro completo musisz mi dać moje myto]

2. (attested in Lesser Poland) to have to; must; used to indicate certainty
   • Beginning of the 15th century, Łukasz z Wielkiego Koźmina, Kazania gnieźnieńskie‎^[2], Krakow, page 173b:

     A szaprafdøcz by ten tho clouek malo sgrzesil, ysze gdisci bi szø on na tho rosmislil, isbicz on f krothke chvyly vmrzecz muszyl

     [A zaprawdęć by ten to człowiek mało zgrzeszył, iże gdyżciby się on na to rozmyślił, iżbyć on w krotkie chwili umrzeć musił]

Related terms

noun

• przymuszenie

 

Descendants

• Polish: musieć, musić (Middle Polish)
  • → Kashubian: mùszec
  • → Slovincian: mùszec
• Silesian: musieć
• → Old Ruthenian: мусити (musiti), мусѣти (musěti), мусꙗти (musjati)
  • Belarusian: му́сіць (músicʹ)
  • Ukrainian: му́сити (músyty)

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “musieć, musić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Alternative forms

• musić (Middle Polish)

Etymology

From earlier musić (whence the derived verbs przymusić, zmusić, etc.), inherited from Old Polish musieć. Cognate with Czech muset, Slovak musieť and English must.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈmu.ɕɛt͡ɕ/

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈmu.ɕɛt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -uɕɛt͡ɕ
• Syllabification: mu‧sieć

Verb

musieć impf

2. (intransitive, auxiliary) to have to, to need to, must (to be obliged to)

   Musimy porozmawiać. ― We need to talk.

   Musiałem coś zjeść. ― I had to eat something.

   Muszę iść. ― I must go.

   Nie muszę iść. ― I don't have to go.

   1. (intransitive, auxiliary) to have to; used to make a suggestion

      Musisz tam pójść! ― You have to go there!

   2. (intransitive, auxiliary) to have to, to need to, must; used by the speaker when they expect agreement

      Musisz przyznać, że... ― You have to admit that...

   3. (intransitive, auxiliary, usually in questions) to have to, to need to, must; used by the speaker to criticize someone's actions

      Czy musisz to robić? ― Do you have to do that?

   4. (intransitive, colloquial, by ellipsis) to have to go, to need to go, must go; used by the speaker to indicate the need to go somewhere

      Muszę do toalety. ― I have to go to the toilet. (literally, “I have to (to) the toilet.”)

3. (intransitive, auxiliary) to have to, must; used to indicate certainty

   Moje klucze muszą tam być. ― My keys must/have to be there.

Usage notes

The construction nie musieć expresses a lack of necessity. In contrast, the order musieć nie, similarly to the English must not, indicates the necessity not to do something. The latter construction however is especially rarely used in sense 1. To indicate a negative obligation, the constructions nie móc or mieć nie are used, ie.:

Nie mogę tego ruszać. ― I cannot touch this.

Mam tego nie ruszać. ― I am not supposed to touch this.

Conjugation

Conjugation of musieć impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		musieć
present tense	1st	muszę			musimy
	2nd	musisz			musicie
	3rd	musi			muszą
	impersonal	musi się
past tense	1st	musiałem, -(e)m musiał	musiałam, -(e)m musiała	musiałom, -(e)m musiało	musieliśmy, -(e)śmy musieli	musiałyśmy, -(e)śmy musiały
	2nd	musiałeś, -(e)ś musiał	musiałaś, -(e)ś musiała	musiałoś, -(e)ś musiało	musieliście, -(e)ście musieli	musiałyście, -(e)ście musiały
	3rd	musiał	musiała	musiało	musieli	musiały
future tense	1st	będę musiał, będę musieć	będę musiała, będę musieć	będę musiało, będę musieć	będziemy musieli, będziemy musieć	będziemy musiały, będziemy musieć
	2nd	będziesz musiał, będziesz musieć	będziesz musiała, będziesz musieć	będziesz musiało, będziesz musieć	będziecie musieli, będziecie musieć	będziecie musiały, będziecie musieć
	3rd	będzie musiał, będzie musieć	będzie musiała, będzie musieć	będzie musiało, będzie musieć	będą musieli, będą musieć	będą musiały, będą musieć
	impersonal	będzie musieć się
conditional	1st	musiałbym, bym musiał	musiałabym, bym musiała	musiałobym, bym musiało	musielibyśmy, byśmy musieli	musiałybyśmy, byśmy musiały
	2nd	musiałbyś, byś musiał	musiałabyś, byś musiała	musiałobyś, byś musiało	musielibyście, byście musieli	musiałybyście, byście musiały
	3rd	musiałby, by musiał	musiałaby, by musiała	musiałoby, by musiało	musieliby, by musieli	musiałyby, by musiały
imperative	1st	—			—
	2nd	—			—
	3rd	—			—
active adjectival participle		muszący	musząca	muszące	muszący	muszące
contemporary adverbial participle		musząc

Derived terms

proverbs

• kiedy wejdziesz między wrony, musisz krakać jak i one
• musi to na Rusi, a w Polsce jak kto chce

 

verbs

• pomusić pf, pomuszać impf
• przymusić pf, przymuszać impf
• wmusić pf, wmuszać impf
• wymusić pf, wymuszać impf
• zmusić pf, zmuszać impf

 

Related terms

adjective

• przymusowy

 

nouns

• przymus
• wymuszenie

 

Descendants

• → Kashubian: mùszec
• → Slovincian: mùszec

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), musieć is one of the most used words in Polish, appearing 89 times in scientific texts, 46 times in news, 129 times in essays, 181 times in fiction, and 302 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 747 times, making it the 60th most common word in a corpus of 500,000 words.

Further reading

• musieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• musieć in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “musieć, musić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “MUSIEĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], (Can we date this quote?)
• “MUSIEĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2015 January 16
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “musieć”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “musieć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “musieć”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 1074
• musieć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Silesian

Etymology

Inherited from Old Polish musieć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmu.ɕɛt͡ɕ/
• Rhymes: -uɕɛt͡ɕ
• Syllabification: mu‧sieć

Verb

musieć impf

1. (intransitive, auxiliary) to have to, to need to, must (to be obliged to)
2. (intransitive, auxiliary) to have to, must; used to indicate certainty

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Further reading

• musiec in dykcjonorz.eu
• musieć in silling.org