kiusa

Finnish

Etymology

Back-formation from kiusata

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkiu̯sɑ/, [ˈk̟iu̯s̠ɑ̝]
• Rhymes: -iusɑ
• Syllabification^(key): kiu‧sa

Noun

kiusa

1. nuisance, bother (minor annoyance or inconvenience)
2. annoyance, vexation, peeve, grievance (that which annoys or vexes)

Declension

Inflection of kiusa (Kotus type 9/kala, no gradation)
nominative		kiusa	kiusat
genitive		kiusan	kiusojen
partitive		kiusaa	kiusoja
illative		kiusaan	kiusoihin
		singular	plural
nominative		kiusa	kiusat
accusative	nom.	kiusa	kiusat
	gen.	kiusan
genitive		kiusan	kiusojen kiusain rare
partitive		kiusaa	kiusoja
inessive		kiusassa	kiusoissa
elative		kiusasta	kiusoista
illative		kiusaan	kiusoihin
adessive		kiusalla	kiusoilla
ablative		kiusalta	kiusoilta
allative		kiusalle	kiusoille
essive		kiusana	kiusoina
translative		kiusaksi	kiusoiksi
abessive		kiusatta	kiusoitta
instructive		—	kiusoin
comitative		See the possessive forms below.

Possessive forms of kiusa (Kotus type 9/kala, no gradation)

first-person singular possessor singular plural nominative kiusani kiusani accusative nom. kiusani kiusani gen. kiusani genitive kiusani kiusojeni kiusaini rare partitive kiusaani kiusojani inessive kiusassani kiusoissani elative kiusastani kiusoistani illative kiusaani kiusoihini adessive kiusallani kiusoillani ablative kiusaltani kiusoiltani allative kiusalleni kiusoilleni essive kiusanani kiusoinani translative kiusakseni kiusoikseni abessive kiusattani kiusoittani instructive — — comitative — kiusoineni second-person singular possessor singular plural nominative kiusasi kiusasi accusative nom. kiusasi kiusasi gen. kiusasi genitive kiusasi kiusojesi kiusaisi rare partitive kiusaasi kiusojasi inessive kiusassasi kiusoissasi elative kiusastasi kiusoistasi illative kiusaasi kiusoihisi adessive kiusallasi kiusoillasi ablative kiusaltasi kiusoiltasi allative kiusallesi kiusoillesi essive kiusanasi kiusoinasi translative kiusaksesi kiusoiksesi abessive kiusattasi kiusoittasi instructive — — comitative — kiusoinesi first-person plural possessor singular plural nominative kiusamme kiusamme accusative nom. kiusamme kiusamme gen. kiusamme genitive kiusamme kiusojemme kiusaimme rare partitive kiusaamme kiusojamme inessive kiusassamme kiusoissamme elative kiusastamme kiusoistamme illative kiusaamme kiusoihimme adessive kiusallamme kiusoillamme ablative kiusaltamme kiusoiltamme allative kiusallemme kiusoillemme essive kiusanamme kiusoinamme translative kiusaksemme kiusoiksemme abessive kiusattamme kiusoittamme instructive — — comitative — kiusoinemme second-person plural possessor singular plural nominative kiusanne kiusanne accusative nom. kiusanne kiusanne gen. kiusanne genitive kiusanne kiusojenne kiusainne rare partitive kiusaanne kiusojanne inessive kiusassanne kiusoissanne elative kiusastanne kiusoistanne illative kiusaanne kiusoihinne adessive kiusallanne kiusoillanne ablative kiusaltanne kiusoiltanne allative kiusallenne kiusoillenne essive kiusananne kiusoinanne translative kiusaksenne kiusoiksenne abessive kiusattanne kiusoittanne instructive — — comitative — kiusoinenne third-person possessor singular plural nominative kiusansa kiusansa accusative nom. kiusansa kiusansa gen. kiusansa genitive kiusansa kiusojensa kiusainsa rare partitive kiusaansa kiusojaan kiusojansa inessive kiusassaan kiusassansa kiusoissaan kiusoissansa elative kiusastaan kiusastansa kiusoistaan kiusoistansa illative kiusaansa kiusoihinsa adessive kiusallaan kiusallansa kiusoillaan kiusoillansa ablative kiusaltaan kiusaltansa kiusoiltaan kiusoiltansa allative kiusalleen kiusallensa kiusoilleen kiusoillensa essive kiusanaan kiusanansa kiusoinaan kiusoinansa translative kiusakseen kiusaksensa kiusoikseen kiusoiksensa abessive kiusattaan kiusattansa kiusoittaan kiusoittansa instructive — — comitative — kiusoineen kiusoinensa

Synonyms

• (nuisance): harmi

Derived terms

• kiusaantua
• kiusallinen

 

compounds

• kiusanhalu
• kiusanhaluinen
• kiusanhenki
• kiusankappale
• kiusanpäiten
• kiusanteko

 

Further reading

• “kiusa”, in Kielitoimiston sanakirja‎^[1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-02

Anagrams

• Kaisu, iskua, kausi, kiuas, kusia, sukia, uksia

Old Swedish

Etymology

From Old Norse kjósa, from Proto-Germanic *keusaną.

Verb

kiūsa

1. to choose
2. to enchant, hex

Conjugation

Conjugation of kiūsa (strong)

	present			past
infinitive	kiūsa			—
participle	kiūsandi, kiūsande			kusin, korin
active voice	indicative	subjunctive	imperative	indicative	subjunctive
iæk	kiūs	kiūsi, kiūse	—	*kø̄s	kori, kore
þū	kiūs	kiūsi, kiūse	kiūs	*kø̄st	kori, kore
han	kiūs	kiūsi, kiūse	—	*kø̄s	kori, kore
vīr	kiūsum, kiūsom	kiūsum, kiūsom	kiūsum, kiūsom	korum, korom	korum, korom
īr	kiūsin	kiūsin	kiūsin	korin	korin
þēr	kiūsa	kiūsin	—	koru, koro	korin
mediopassive voice	indicative	subjunctive	imperative	indicative	subjunctive
iæk	kiūs	kiūsis, kiūses	—	*kø̄s	koris, kores
þū	kiūs	kiūsis, kiūses	—	*kø̄sts	koris, kores
han	kiūs	kiūsis, kiūses	—	*kø̄s	koris, kores
vīr	kiūsums, -oms	kiūsums, kiūsoms	—	korums, koroms	korums, koroms
īr	kiūsins	kiūsins	—	korins	korins
þēr	kiūsas	kiūsins	—	korus, koros	korins

Descendants

• Swedish: tjusa