inhuldigen

Dutch

Etymology

From in (“in”) ‎ huldigen (“to honour”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

inhuldigen

1. to inaugurate

Conjugation

Conjugation of inhuldigen (weak, separable)
infinitive	inhuldigen
past singular	huldigde in
past participle	ingehuldigd
infinitive	inhuldigen
gerund	inhuldigen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	huldig in	huldigde in	inhuldig	inhuldigde
2nd person sing. (jij)	huldigt in, huldig in2	huldigde in	inhuldigt	inhuldigde
2nd person sing. (u)	huldigt in	huldigde in	inhuldigt	inhuldigde
2nd person sing. (gij)	huldigt in	huldigde in	inhuldigt	inhuldigde
3rd person singular	huldigt in	huldigde in	inhuldigt	inhuldigde
plural	huldigen in	huldigden in	inhuldigen	inhuldigden
subjunctive sing.1	huldige in	huldigde in	inhuldige	inhuldigde
subjunctive plur.1	huldigen in	huldigden in	inhuldigen	inhuldigden
imperative sing.	huldig in
imperative plur.1	huldigt in
participles	inhuldigend	ingehuldigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• inhuldiging

Anagrams

• huldigen in