indicatief

Dutch

Etymology

From French indicatif, from Latin indicativus.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: in‧di‧ca‧tief

Adjective

indicatief (comparative indicatiever, superlative indicatiefst)

1. indicative, approximative, roughly estimated

Declension

Declension of indicatief
uninflected	indicatief
inflected	indicatieve
comparative	indicatiever
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		indicatief	indicatiever	het indicatiefst het indicatiefste
indefinite	m./f. sing.	indicatieve	indicatievere	indicatiefste
	n. sing.	indicatief	indicatiever	indicatiefste
	plural	indicatieve	indicatievere	indicatiefste
definite		indicatieve	indicatievere	indicatiefste
partitive		indicatiefs	indicatievers	—

Noun

indicatief m (plural indicatieven)

1. (grammar) the indicative mood

Synonyms

• aantonende wijs
• indicativus