hvíla

See also: hvila

Faroese

Etymology

From Old Norse hvíla, akin to Gothic 𐍈𐌴𐌹𐌻𐌰𐌽 (ƕeilan, “to pause, cease”), from Gothic 𐍈𐌴𐌹𐌻𐌰 (ƕeila, “hour”), akin to Old High German hwila (“a while”) (or wila or hwil), compare German Weile.

Noun

hvíla f (genitive singular hvílu, plural hvílur)

1. (poetic) bed
2. rest

Declension

f1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	hvíla	hvílan	hvílur	hvílurnar
accusative	hvílu	hvíluna	hvílur	hvílurnar
dative	hvílu	hvíluni	hvílum	hvílunum
genitive	hvílu	hvílunnar	hvíla	hvílanna

Verb

hvíla (third person singular past indicative hvíldi, third person plural past indicative hvílt, supine hvílt)

1. to rest

Conjugation

Conjugation of hvíla (group v-1)
infinitive	hvíla
supine	hvílt
participle (a7)1	hvílandi	hvíldur
	present	past
first singular	hvíli	hvíldi
second singular	hvílir	hvíldi
third singular	hvílir	hvíldi
plural	hvíla	hvíldu
	imperative
singular	hvíl!
plural	hvílið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰviːla/
• Rhymes: -iːla

Etymology 1

From Old Norse hvíla, akin to Gothic 𐍈𐌴𐌹𐌻𐌰𐌽 (ƕeilan, “to pause, cease”), from Gothic 𐍈𐌴𐌹𐌻𐌰 (ƕeila, “hour”), akin to Old High German hwila (“a while”) (or wila or hwil), compare German Weile.

Noun

hvíla f (genitive singular hvílu, nominative plural hvílur)

1. (dated) bed

Declension

Declension of hvíla (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	hvíla	hvílan	hvílur	hvílurnar
accusative	hvílu	hvíluna	hvílur	hvílurnar
dative	hvílu	hvílunni	hvílum	hvílunum
genitive	hvílu	hvílunnar	hvílna, hvíla	hvílnanna, hvílanna

Etymology 2

Verb

hvíla

1. to rest, especially resting or sleeping in a bed [with accusative]

   Hér hvílir Jóhannes.

   Here rests Johannes.

2. to lie, to sleep [with accusative]

Conjugation

hvíla — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hvíla
supine (sagnbót)		hvílt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hvílandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hvíli	við hvílum	present (nútíð)	ég hvíli	við hvílum
	þú hvílir	þið hvílið		þú hvílir	þið hvílið
	hann, hún, það hvílir	þeir, þær, þau hvíla		hann, hún, það hvíli	þeir, þær, þau hvíli
past (þátíð)	ég hvíldi	við hvíldum	past (þátíð)	ég hvíldi	við hvíldum
	þú hvíldir	þið hvílduð		þú hvíldir	þið hvílduð
	hann, hún, það hvíldi	þeir, þær, þau hvíldu		hann, hún, það hvíldi	þeir, þær, þau hvíldu
imperative (boðháttur)	hvíl (þú)	hvílið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hvíldu	hvíliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hvílast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að hvílast
supine (sagnbót)		hvílst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hvílandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hvílist	við hvílumst	present (nútíð)	ég hvílist	við hvílumst
	þú hvílist	þið hvílist		þú hvílist	þið hvílist
	hann, hún, það hvílist	þeir, þær, þau hvílast		hann, hún, það hvílist	þeir, þær, þau hvílist
past (þátíð)	ég hvíldist	við hvíldumst	past (þátíð)	ég hvíldist	við hvíldumst
	þú hvíldist	þið hvíldust		þú hvíldist	þið hvíldust
	hann, hún, það hvíldist	þeir, þær, þau hvíldust		hann, hún, það hvíldist	þeir, þær, þau hvíldust
imperative (boðháttur)	hvílst (þú)	hvílist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hvílstu	hvílisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hvíldur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hvíldur	hvíld	hvílt		hvíldir	hvíldar	hvíld
accusative (þolfall)	hvíldan	hvílda	hvílt		hvílda	hvíldar	hvíld
dative (þágufall)	hvíldum	hvíldri	hvíldu		hvíldum	hvíldum	hvíldum
genitive (eignarfall)	hvílds	hvíldrar	hvílds		hvíldra	hvíldra	hvíldra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hvíldi	hvílda	hvílda		hvíldu	hvíldu	hvíldu
accusative (þolfall)	hvílda	hvíldu	hvílda		hvíldu	hvíldu	hvíldu
dative (þágufall)	hvílda	hvíldu	hvílda		hvíldu	hvíldu	hvíldu
genitive (eignarfall)	hvílda	hvíldu	hvílda		hvíldu	hvíldu	hvíldu

Derived terms

Derived terms

• hvíla hjá
• hvíla sig
• hvílast
• hvíla þungt á

See also

• Danish her hviler

Old Norse

Etymology 1

From Proto-Germanic *hwīlō (“period of rest”).

Noun

hvíla f (genitive hvílu)

1. bed

Declension

  Declension of hvíla (weak ōn-stem)

feminine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	hvíla	hvílan	hvílur	hvílurnar
accusative	hvílu	hvíluna	hvílur	hvílurnar
dative	hvílu	hvílunni	hvílum	hvílunum
genitive	hvílu	hvílunnar	hvílna	hvílnanna

Derived terms

• hvílubrǫgð n pl (“cohabitation”)
• hvílufélagi m (“bed-fellow”)
• hvíluklæði n (“bed-clothes”)
• hvílutollr m (“hire of a bed”)
• hvíluþrǫng f (“want of room in one's bed”)

 

Descendants

• Icelandic: hvíla f
• Faroese: hvíla f
• Norwegian Nynorsk: kvile f
• Norwegian Bokmål: hvile m or f
• Swedish: vila c
• Danish: hvile c

Etymology 2

Form Proto-Germanic *hwīlāną (“to rest”).

Verb

hvíla

1. (transitive, with accusative) to rest

   hvíla lið sitt

   to let one's troops rest

   hvíla sik

   to take rest

2. (intransitive) to lie, rest, sleep (in a bed)
3. (intransitive) to lie buried

   til staðarins þar sem Ólafr hinn helgi hvílir

   to the city where Saint Olaf is buried

Conjugation

Conjugation of hvíla — active (weak class 1)

infinitive	hvíla
present participle	hvílandi
past participle	hvíldr
indicative	present	past
1st-person singular	hvíli	hvílda
2nd-person singular	hvílir	hvíldir
3rd-person singular	hvílir	hvíldi
1st-person plural	hvílum	hvíldum
2nd-person plural	hvílið	hvílduð
3rd-person plural	hvíla	hvíldu
subjunctive	present	past
1st-person singular	hvíla	hvílda
2nd-person singular	hvílir	hvíldir
3rd-person singular	hvíli	hvíldi
1st-person plural	hvílim	hvíldim
2nd-person plural	hvílið	hvíldið
3rd-person plural	hvíli	hvíldi
imperative	present
2nd-person singular	hvíl, hvíli
1st-person plural	hvílum
2nd-person plural	hvílið

Conjugation of hvíla — mediopassive (weak class 1)

infinitive	hvílask
present participle	hvílandisk
past participle	hvílzk
indicative	present	past
1st-person singular	hvílumk	hvíldumk
2nd-person singular	hvílisk	hvíldisk
3rd-person singular	hvílisk	hvíldisk
1st-person plural	hvílumsk	hvíldumsk
2nd-person plural	hvílizk	hvílduzk
3rd-person plural	hvílask	hvíldusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	hvílumk	hvíldumk
2nd-person singular	hvílisk	hvíldisk
3rd-person singular	hvílisk	hvíldisk
1st-person plural	hvílimsk	hvíldimsk
2nd-person plural	hvílizk	hvíldizk
3rd-person plural	hvílisk	hvíldisk
imperative	present
2nd-person singular	hvílsk, hvílisk
1st-person plural	hvílumsk
2nd-person plural	hvílizk

Derived terms

• hvílbeðr m (“bed of rest”)
• hvíld f (“rest, repose; pause”)

Descendants

• Icelandic: hvíla
• Faroese: hvíla
• Norwegian Nynorsk: kvila, kvile
• Norwegian Bokmål: hvile
• Swedish: vila
• Danish: hvile

References

• hvíla in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.