graveren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch graveren, from Old French graver, from Frankish *graban, from Proto-Germanic *grabaną. Doublet of graven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣraːˈveːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: gra‧ve‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

graveren

1. to engrave

Conjugation

Conjugation of graveren (weak)
infinitive	graveren
past singular	graveerde
past participle	gegraveerd
infinitive	graveren
gerund	graveren n
	present tense	past tense
1st person singular	graveer	graveerde
2nd person sing. (jij)	graveert, graveer2	graveerde
2nd person sing. (u)	graveert	graveerde
2nd person sing. (gij)	graveert	graveerde
3rd person singular	graveert	graveerde
plural	graveren	graveerden
subjunctive sing.1	gravere	graveerde
subjunctive plur.1	graveren	graveerden
imperative sing.	graveer
imperative plur.1	graveert
participles	graverend	gegraveerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• graveerder
• graveermes
• graveerstaal
• graveerstift
• gravering

Related terms

• graveur
• gravure

Anagrams

• vergaren

Norwegian Bokmål

Noun

graveren m

1. definite singular of graver