ambtelijk

Dutch

Etymology

From ambt ‎ -e- ‎ -lijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑm(p).tə.lək/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: amb‧te‧lijk

Adjective

ambtelijk (comparative ambtelijker, superlative ambtelijkst)

1. official

   Zonder een ambtelijk bevel. - Without an official order.

Declension

Declension of ambtelijk
uninflected	ambtelijk
inflected	ambtelijke
comparative	ambtelijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		ambtelijk	ambtelijker	het ambtelijkst het ambtelijkste
indefinite	m./f. sing.	ambtelijke	ambtelijkere	ambtelijkste
	n. sing.	ambtelijk	ambtelijker	ambtelijkste
	plural	ambtelijke	ambtelijkere	ambtelijkste
definite		ambtelijke	ambtelijkere	ambtelijkste
partitive		ambtelijks	ambtelijkers	—

Derived terms

• ambtelijkheid