Arabic

edit
Root
و ه م (w h m)
9 terms

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /it.ta.ha.ma/
  • Audio:(file)

Verb

edit

اِتَّهَمَ (ittahama) VIII (non-past يَتَّهِمُ (yattahimu), verbal noun اِتِّهَام (ittihām))

  1. (transitive) to charge, to accuse, to impeach [with accusative ‘whom’ and بِ (bi) ‘of what deed’]

Conjugation

edit

South Levantine Arabic

edit
Root
و ه م
1 term

Etymology

edit

From Arabic اِتَّهَمَ (ittahama).

Pronunciation

edit

Verb

edit

اتّهم (ittaham) VIII (present بتّهم (bittahem))

  1. to accuse

Conjugation

edit
    Conjugation of اتّهم (ittaham)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m اتّهمت (ittahamt) اتّهمت (ittahamt) اتّهم (ittaham) اتّهمنا (ittahamna) اتّهمتو (ittahamtu) اتّهمو (ittahamu)
f اتّهمتي (ittahamti) اتّهمت (ittahamat)
present m بتّهم (battahem) بتتّهم (btittahem) بتّهم (bittahem) منتّهم (mnittahem) بتتّهمو (btittahmu) بتّهمو (bittahmu)
f بتتّهمي (btittahmi) بتتّهم (btittahem)
subjunctive m اتّهم (attahem) تتّهم (tittahem) يتّهم (yittahem) نتّهم (nittahem) تتّهمو (tittahmu) يتّهمو (yittahmu)
f تتّهمي (tittahmi) تتّهم (tittahem)
imperative m اتّهم (ittahem) اتّهمو (ittahmu)
f اتّهمي (ittahmi)