մէն
Old Armenian
editEtymology
editFrom *մեյն- (*meyn-), from միայն (miayn).
Adjective
editմէն • (mēn)
Declension
editi-a-type or i-type
i-a-type or i-type
Adverb
editմէն • (mēn)
Usage notes
editThe word has the following combining forms: մեն- (men-) and its misspelling մէն- (mēn-).
Derived terms
edit- մենազինեալ (menazineal)
- մենածին (menacin)
- մենակ (menak)
- մենական (menakan)
- մենակեաց (menakeacʻ)
- մենակեցութիւն (menakecʻutʻiwn)
- մենակռիւ (menakṙiw)
- մենաճիւ (menačiw)
- մենամարտ (menamart)
- մենամարտիկ (menamartik)
- մենամարտիմ (menamartim)
- մենամարտութիւն (menamartutʻiwn)
- մենանամ (menanam)
- մենանձն (menanjn)
- մենանոց (menanocʻ)
- մենաստան (menastan)
- մենատեսակ (menatesak)
- մենարան (menaran)
- մենաւոր (menawor)
- մենաւորանոց (menaworanocʻ)
- մենիշխանութիւն (menišxanutʻiwn)
- մենութիւն (menutʻiwn)
- մէնամարտ (mēnamart)
- մէնաւոր (mēnawor)
- մէնութիւն (mēnutʻiwn)
Descendants
edit- Armenian: մեն (men)
References
edit- Petrosean, Matatʻeay (1879) “մէն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “մէն”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Ačaṙean, Hračʻeay (1971–1979) “մի”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press