Wiktionary

φοβέω

Ancient Greek

edit

Etymology

edit

From Proto-Hellenic *pʰogʷéyō, from Proto-Indo-European *bʰogʷéyeti. Cognate to Sanskrit भाजयति (bhājáyati). Compare φόβος (phóbos, “fear”).

Pronunciation

edit
 

Verb

edit

φοβέω • (phobéō)

  1. (Homeric) to put to flight
  2. to terrify, alarm
  3. to threaten
  4. (passive voice) to be frightened
    1. to be in awe of, to dread

Inflection

edit
   Present: φοβέω, φοβέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φοβέω φοβέεις φοβέει φοβέετον φοβέετον φοβέομεν φοβέετε φοβέουσῐ(ν)
subjunctive φοβέω φοβέῃς φοβέῃ φοβέητον φοβέητον φοβέωμεν φοβέητε φοβέωσῐ(ν)
optative φοβέοιμῐ φοβέοις φοβέοι φοβέοιτον φοβεοίτην φοβέοιμεν φοβέοιτε φοβέοιεν
imperative   φόβεε φοβεέτω φοβέετον φοβεέτων   φοβέετε φοβεόντων
middle/
passive 		indicative φοβέομαι φοβέῃ,
φοβέει 		φοβέεται φοβέεσθον φοβέεσθον φοβεόμεθᾰ φοβέεσθε φοβέονται
subjunctive φοβέωμαι φοβέῃ φοβέηται φοβέησθον φοβέησθον φοβεώμεθᾰ φοβέησθε φοβέωνται
optative φοβεοίμην φοβέοιο φοβέοιτο φοβέοισθον φοβεοίσθην φοβεοίμεθᾰ φοβέοισθε φοβέοιντο
imperative   φοβέου φοβεέσθω φοβέεσθον φοβεέσθων   φοβέεσθε φοβεέσθων
active middle/passive
infinitive φοβέειν φοβέεσθαι
participle m φοβέων φοβεόμενος
f φοβέουσᾰ φοβεομένη
n φοβέον φοβεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: φοβῶ, φοβοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φοβῶ φοβεῖς φοβεῖ φοβεῖτον φοβεῖτον φοβοῦμεν φοβεῖτε φοβοῦσῐ(ν)
subjunctive φοβῶ φοβῇς φοβῇ φοβῆτον φοβῆτον φοβῶμεν φοβῆτε φοβῶσῐ(ν)
optative φοβοίην,
φοβοῖμῐ 		φοβοίης,
φοβοῖς 		φοβοίη,
φοβοῖ 		φοβοῖτον,
φοβοίητον 		φοβοίτην,
φοβοιήτην 		φοβοῖμεν,
φοβοίημεν 		φοβοῖτε,
φοβοίητε 		φοβοῖεν,
φοβοίησᾰν
imperative   φόβει φοβείτω φοβεῖτον φοβείτων   φοβεῖτε φοβούντων
middle/
passive 		indicative φοβοῦμαι φοβεῖ,
φοβῇ 		φοβεῖται φοβεῖσθον φοβεῖσθον φοβούμεθᾰ φοβεῖσθε φοβοῦνται
subjunctive φοβῶμαι φοβῇ φοβῆται φοβῆσθον φοβῆσθον φοβώμεθᾰ φοβῆσθε φοβῶνται
optative φοβοίμην φοβοῖο φοβοῖτο φοβοῖσθον φοβοίσθην φοβοίμεθᾰ φοβοῖσθε φοβοῖντο
imperative   φοβοῦ φοβείσθω φοβεῖσθον φοβείσθων   φοβεῖσθε φοβείσθων
active middle/passive
infinitive φοβεῖν φοβεῖσθαι
participle m φοβῶν φοβούμενος
f φοβοῦσᾰ φοβουμένη
n φοβοῦν φοβούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐφόβεον, ἐφοβεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφόβεον ἐφόβεες ἐφόβεε(ν) ἐφοβέετον ἐφοβεέτην ἐφοβέομεν ἐφοβέετε ἐφόβεον
middle/
passive 		indicative ἐφοβεόμην ἐφοβέου ἐφοβέετο ἐφοβέεσθον ἐφοβεέσθην ἐφοβεόμεθᾰ ἐφοβέεσθε ἐφοβέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐφόβουν, ἐφοβούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφόβουν ἐφόβεις ἐφόβει ἐφοβεῖτον ἐφοβείτην ἐφοβοῦμεν ἐφοβεῖτε ἐφόβουν
middle/
passive 		indicative ἐφοβούμην ἐφοβοῦ ἐφοβεῖτο ἐφοβεῖσθον ἐφοβείσθην ἐφοβούμεθᾰ ἐφοβεῖσθε ἐφοβοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: φοβήσω, φοβήσομαι, φοβηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φοβήσω φοβήσεις φοβήσει φοβήσετον φοβήσετον φοβήσομεν φοβήσετε φοβήσουσῐ(ν)
optative φοβήσοιμῐ φοβήσοις φοβήσοι φοβήσοιτον φοβησοίτην φοβήσοιμεν φοβήσοιτε φοβήσοιεν
middle indicative φοβήσομαι φοβήσῃ,
φοβήσει 		φοβήσεται φοβήσεσθον φοβήσεσθον φοβησόμεθᾰ φοβήσεσθε φοβήσονται
optative φοβησοίμην φοβήσοιο φοβήσοιτο φοβήσοισθον φοβησοίσθην φοβησοίμεθᾰ φοβήσοισθε φοβήσοιντο
passive indicative φοβηθήσομαι φοβηθήσῃ φοβηθήσεται φοβηθήσεσθον φοβηθήσεσθον φοβηθησόμεθᾰ φοβηθήσεσθε φοβηθήσονται
optative φοβηθησοίμην φοβηθήσοιο φοβηθήσοιτο φοβηθήσοισθον φοβηθησοίσθην φοβηθησοίμεθᾰ φοβηθήσοισθε φοβηθήσοιντο
active middle passive
infinitive φοβήσειν φοβήσεσθαι φοβηθήσεσθαι
participle m φοβήσων φοβησόμενος φοβηθησόμενος
f φοβήσουσᾰ φοβησομένη φοβηθησομένη
n φοβῆσον φοβησόμενον φοβηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐφόβησᾰ, ἐφοβησᾰ́μην, ἐφοβήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφόβησᾰ ἐφόβησᾰς ἐφόβησε(ν) ἐφοβήσᾰτον ἐφοβησᾰ́την ἐφοβήσᾰμεν ἐφοβήσᾰτε ἐφόβησᾰν
subjunctive φοβήσω φοβήσῃς φοβήσῃ φοβήσητον φοβήσητον φοβήσωμεν φοβήσητε φοβήσωσῐ(ν)
optative φοβήσαιμῐ φοβήσειᾰς,
φοβήσαις 		φοβήσειε(ν),
φοβήσαι 		φοβήσαιτον φοβησαίτην φοβήσαιμεν φοβήσαιτε φοβήσειᾰν,
φοβήσαιεν
imperative   φόβησον φοβησᾰ́τω φοβήσᾰτον φοβησᾰ́των   φοβήσᾰτε φοβησᾰ́ντων
middle indicative ἐφοβησᾰ́μην ἐφοβήσω ἐφοβήσᾰτο ἐφοβήσᾰσθον ἐφοβησᾰ́σθην ἐφοβησᾰ́μεθᾰ ἐφοβήσᾰσθε ἐφοβήσᾰντο
subjunctive φοβήσωμαι φοβήσῃ φοβήσηται φοβήσησθον φοβήσησθον φοβησώμεθᾰ φοβήσησθε φοβήσωνται
optative φοβησαίμην φοβήσαιο φοβήσαιτο φοβήσαισθον φοβησαίσθην φοβησαίμεθᾰ φοβήσαισθε φοβήσαιντο
imperative   φόβησαι φοβησᾰ́σθω φοβήσᾰσθον φοβησᾰ́σθων   φοβήσᾰσθε φοβησᾰ́σθων
passive indicative ἐφοβήθην ἐφοβήθης ἐφοβήθη ἐφοβήθητον ἐφοβηθήτην ἐφοβήθημεν ἐφοβήθητε ἐφοβήθησᾰν
subjunctive φοβηθῶ φοβηθῇς φοβηθῇ φοβηθῆτον φοβηθῆτον φοβηθῶμεν φοβηθῆτε φοβηθῶσῐ(ν)
optative φοβηθείην φοβηθείης φοβηθείη φοβηθεῖτον,
φοβηθείητον 		φοβηθείτην,
φοβηθειήτην 		φοβηθεῖμεν,
φοβηθείημεν 		φοβηθεῖτε,
φοβηθείητε 		φοβηθεῖεν,
φοβηθείησᾰν
imperative   φοβήθητῐ φοβηθήτω φοβήθητον φοβηθήτων   φοβήθητε φοβηθέντων
active middle passive
infinitive φοβῆσαι φοβήσᾰσθαι φοβηθῆναι
participle m φοβήσᾱς φοβησᾰ́μενος φοβηθείς
f φοβήσᾱσᾰ φοβησᾰμένη φοβηθεῖσᾰ
n φοβῆσᾰν φοβησᾰ́μενον φοβηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: φόβησᾰ, φοβησᾰ́μην, φοβήθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φόβησᾰ φόβησᾰς φόβησε(ν) φοβήσᾰτον φοβησᾰ́την φοβήσᾰμεν φοβήσᾰτε φόβησᾰν
subjunctive φοβήσω,
φοβήσωμῐ 		φοβήσῃς,
φοβήσῃσθᾰ 		φοβήσῃ,
φοβήσῃσῐ 		φοβήσητον φοβήσητον φοβήσωμεν φοβήσητε φοβήσωσῐ(ν)
optative φοβήσαιμῐ φοβήσαις,
φοβήσαισθᾰ,
φοβήσειᾰς 		φοβήσειε(ν),
φοβήσαι 		φοβησεῖτον φοβησείτην φοβησεῖμεν φοβησεῖτε φοβησεῖεν
imperative   φόβησον φοβησᾰ́τω φοβήσᾰτον φοβησᾰ́των   φοβήσᾰτε φοβησᾰ́ντων
middle indicative φοβησᾰ́μην φοβήσᾰο φοβήσᾰτο φοβήσᾰσθον φοβησᾰ́σθην φοβησᾰ́με(σ)θᾰ φοβήσᾰσθε φοβήσᾰντο
subjunctive φοβήσωμαι φοβήσηαι φοβήσηται φοβήσησθον φοβήσησθον φοβησώμε(σ)θᾰ φοβήσησθε φοβήσωνται
optative φοβησαίμην φοβήσαιο φοβήσαιτο φοβήσαισθον φοβησαίσθην φοβησαίμε(σ)θᾰ φοβήσαισθε φοβησαίᾰτο
imperative   φόβησαι φοβησᾰ́σθω φοβήσᾰσθον φοβησᾰ́σθων   φοβήσᾰσθε φοβησᾰ́σθων
passive indicative φοβήθην φοβήθης φοβήθη φοβήθητον φοβηθήτην φοβήθημεν φοβήθητε φοβήθησᾰν,
φόβηθεν
subjunctive φοβηθῶ φοβηθῇς φοβηθῇ φοβηθῆτον φοβηθῆτον φοβηθῶμεν φοβηθῆτε φοβηθῶσῐ(ν)
optative φοβηθείην φοβηθείης φοβηθείη φοβηθεῖτον,
φοβηθείητον 		φοβηθείτην,
φοβηθειήτην 		φοβηθεῖμεν,
φοβηθείημεν 		φοβηθεῖτε,
φοβηθείητε 		φοβήθειεν,
φοβηθείησᾰν
imperative   φοβήθητῐ φοβηθήτω φοβήθητον φοβηθήτων   φοβήθητε φοβηθέντων
active middle passive
infinitive φοβῆσαι/φοβησᾰ́μεν/φοβησᾰμέναι φοβήσᾰσθαι φοβηθῆναι/φοβηθήμεναι
participle m φοβήσᾱς φοβησᾰ́μενος φοβηθείς
f φοβήσᾱσᾰ φοβησᾰμένη φοβηθεῖσᾰ
n φοβῆσᾰν φοβησᾰ́μενον φοβηθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεφόβημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative πεφόβημαι πεφόβησαι πεφόβηται πεφόβησθον πεφόβησθον πεφοβήμεθᾰ πεφόβησθε πεφόβηνται
subjunctive πεφοβημένος ὦ πεφοβημένος ᾖς πεφοβημένος ᾖ πεφοβημένω ἦτον πεφοβημένω ἦτον πεφοβημένοι ὦμεν πεφοβημένοι ἦτε πεφοβημένοι ὦσῐ(ν)
optative πεφοβημένος εἴην πεφοβημένος εἴης πεφοβημένος εἴη πεφοβημένω εἴητον/εἶτον πεφοβημένω εἰήτην/εἴτην πεφοβημένοι εἴημεν/εἶμεν πεφοβημένοι εἴητε/εἶτε πεφοβημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   πεφόβησο πεφοβήσθω πεφόβησθον πεφοβήσθων   πεφόβησθε πεφοβήσθων
middle/passive
infinitive πεφοβῆσθαι
participle m πεφοβημένος
f πεφοβημένη
n πεφοβημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐπεφοβήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐπεφοβήμην ἐπεφόβησο ἐπεφόβητο ἐπεφόβησθον ἐπεφοβήσθην ἐπεφοβήμεθᾰ ἐπεφόβησθε ἐπεφόβηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

edit
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=φοβέω&oldid=69648637"