σπουδάζων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /spuː.dáz.dɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /spuˈda.zon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /spuˈða.zon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /spuˈða.zon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /spuˈða.zon/

Participle

σπουδᾰ́ζων • (spoudázōn) m (feminine σπουδᾰ́ζουσᾰ, neuter σπουδᾰ́ζον); first/third declension

present active participle of σπουδᾰ́ζω (spoudázō)
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 688c–d:
  σπουδάζοντα δ’ εἴ με τιθέναι βούλεσθε, τίθετε· πάνυ γὰρ οὖν προσδοκῶ νῦν ὑμᾶς εὑρήσειν, τῷ λόγῳ ἑπομένους ὃν ὀλίγον ἔμπροσθε προυθέμεθα, τῆς τῶν βασιλέων τε φθορᾶς καὶ ὅλου τοῦ διανοήματος οὐ δειλίαν οὖσαν τὴν αἰτίαν, οὐδ’ ὅτι τὰ περὶ τὸν πόλεμον οὐκ ἠπίσταντο ἄρχοντές τε καὶ οὓς προσῆκεν ἄρχεσθαι, τῇ λοιπῇ δὲ πάσῃ κακίᾳ διεφθαρμένα, καὶ μάλιστα τῇ περὶ τὰ μέγιστα τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων ἀμαθίᾳ.
  spoudázonta d’ eí me tithénai boúlesthe, títhete; pánu gàr oûn prosdokô nûn humâs heurḗsein, tôi lógōi hepoménous hòn olígon émprosthe prouthémetha, tês tôn basiléōn te phthorâs kaì hólou toû dianoḗmatos ou deilían oûsan tḕn aitían, oud’ hóti tà perì tòn pólemon ouk ēpístanto árkhontés te kaì hoùs prosêken árkhesthai, têi loipêi dè pásēi kakíāi diephtharména, kaì málista têi perì tà mégista tôn anthrōpínōn pragmátōn amathíāi.

Declension

First and third declension of σπουδᾰ́ζων; σπουδᾰ́ζουσᾰ; σπουδᾰ́ζον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σπουδᾰ́ζων spoudázōn	σπουδᾰ́ζουσᾰ spoudázousa	σπουδᾰ́ζον spoudázon	σπουδᾰ́ζοντε spoudázonte	σπουδᾰζούσᾱ spoudazoúsā	σπουδᾰ́ζοντε spoudázonte	σπουδᾰ́ζοντες spoudázontes	σπουδᾰ́ζουσαι spoudázousai	σπουδᾰ́ζοντᾰ spoudázonta
Genitive	σπουδᾰ́ζοντος spoudázontos	σπουδᾰζούσης spoudazoúsēs	σπουδᾰ́ζοντος spoudázontos	σπουδᾰζόντοιν spoudazóntoin	σπουδᾰζούσαιν spoudazoúsain	σπουδᾰζόντοιν spoudazóntoin	σπουδᾰζόντων spoudazóntōn	σπουδᾰζουσῶν spoudazousôn	σπουδᾰζόντων spoudazóntōn
Dative	σπουδᾰ́ζοντῐ spoudázonti	σπουδᾰζούσῃ spoudazoúsēi	σπουδᾰ́ζοντῐ spoudázonti	σπουδᾰζόντοιν spoudazóntoin	σπουδᾰζούσαιν spoudazoúsain	σπουδᾰζόντοιν spoudazóntoin	σπουδᾰ́ζουσῐ / σπουδᾰ́ζουσῐν spoudázousi(n)	σπουδᾰζούσαις spoudazoúsais	σπουδᾰ́ζουσῐ / σπουδᾰ́ζουσῐν spoudázousi(n)
Accusative	σπουδᾰ́ζοντᾰ spoudázonta	σπουδᾰ́ζουσᾰν spoudázousan	σπουδᾰ́ζον spoudázon	σπουδᾰ́ζοντε spoudázonte	σπουδᾰζούσᾱ spoudazoúsā	σπουδᾰ́ζοντε spoudázonte	σπουδᾰ́ζοντᾰς spoudázontas	σπουδᾰζούσᾱς spoudazoúsās	σπουδᾰ́ζοντᾰ spoudázonta
Vocative	σπουδᾰ́ζων spoudázōn	σπουδᾰ́ζουσᾰ spoudázousa	σπουδᾰ́ζον spoudázon	σπουδᾰ́ζοντε spoudázonte	σπουδᾰζούσᾱ spoudazoúsā	σπουδᾰ́ζοντε spoudázonte	σπουδᾰ́ζοντες spoudázontes	σπουδᾰ́ζουσαι spoudázousai	σπουδᾰ́ζοντᾰ spoudázonta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σπουδᾰζόντως spoudazóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.