πεινασμένος

Greek

Etymology

Passive perfect participle of πεινάω, πεινώ (peináo, peinó, “I am hungry”), a verb with no passive voice.

Pronunciation

• IPA^(key): /pi.naˈzme.nos/
• Hyphenation: πει‧να‧σμέ‧νος

Participle

πεινασμένος • (peinasménos) m (feminine πεινασμένη, neuter πεινασμένο)

1. hungry

Declension

Declension of πεινασμένος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	πεινασμένος (peinasménos)	πεινασμένη (peinasméni)	πεινασμένο (peinasméno)		πεινασμένοι (peinasménoi)	πεινασμένες (peinasménes)	πεινασμένα (peinasména)
genitive	πεινασμένου (peinasménou)	πεινασμένης (peinasménis)	πεινασμένου (peinasménou)		πεινασμένων (peinasménon)	πεινασμένων (peinasménon)	πεινασμένων (peinasménon)
accusative	πεινασμένο (peinasméno)	πεινασμένη (peinasméni)	πεινασμένο (peinasméno)		πεινασμένους (peinasménous)	πεινασμένες (peinasménes)	πεινασμένα (peinasména)
vocative	πεινασμένε (peinasméne)	πεινασμένη (peinasméni)	πεινασμένο (peinasméno)		πεινασμένοι (peinasménoi)	πεινασμένες (peinasménes)	πεινασμένα (peinasména)

Derivations:
Comparative: πιο positive forms (e.g. πιο πεινασμένος, etc.)
Relative superlative: definite article πιο positive forms (e.g. ο πιο πεινασμένος, etc.)

Synonyms

• νηστικός (nistikós)