See also: πεμπτός

Ancient Greek

edit

Etymology

edit

From Proto-Hellenic *penkʷtos, derived from Proto-Indo-European *pénkʷe. Equivalent to πέντε (pénte, five)-τος (-tos, adjectival suffix), but the Proto-Hellenic labiovelar *kʷ developed into the labial π (p) instead of the dental consonant τ (t).

This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

Pronunciation

edit
 
Ancient Greek ordinal numbers
 <  δʹ εʹ ϝʹ  > 
    Cardinal : πέντε (pénte)
    Ordinal : πέμπτος (pémptos)
    Adverbial : πεντάκις (pentákis)

Adjective

edit

πέμπτος (pémptosm (feminine πέμπτη, neuter πέμπτον); first/second declension

  1. fifth
  2. (feminine substantive)
    1. the fifth day
    2. via quintana, one of the lanes in the Roman camp

Declension

edit

Descendants

edit
  • Greek: πέμπτος (pémptos)

References

edit

Greek

edit

Etymology

edit

From the Ancient Greek πέμπτος (pémptos).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈpemptos/, /ˈpemtos/

Adjective

edit

πέμπτος (pémptosm (feminine πέμπτη, neuter πέμπτο)

  1. fifth

Declension

edit
Declension of πέμπτος
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative πέμπτος (pémptos) πέμπτη (pémpti) πέμπτο (pémpto) πέμπτοι (pémptoi) πέμπτες (pémptes) πέμπτα (pémpta)
genitive πέμπτου (pémptou) πέμπτης (pémptis) πέμπτου (pémptou) πέμπτων (pémpton) πέμπτων (pémpton) πέμπτων (pémpton)
accusative πέμπτο (pémpto) πέμπτη (pémpti) πέμπτο (pémpto) πέμπτους (pémptous) πέμπτες (pémptes) πέμπτα (pémpta)
vocative πέμπτε (pémpte) πέμπτη (pémpti) πέμπτο (pémpto) πέμπτοι (pémptoi) πέμπτες (pémptes) πέμπτα (pémpta)
edit

See also

edit