καίω

Ancient Greek

Alternative forms

• κάω (káō) — Attic

Etymology

From Proto-Hellenic *kayyō, past that is uncertain. Perhaps from Proto-Indo-European *keh₂w- (“to burn”), with cognates such as Lithuanian kūlė̃ (“smut fungus ("burnt fungus")”), Latvian kūla (“old; dry; grass of last year”), and possibly Persian سو (su, “light”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kǎi̯.ɔː/ → /ˈcɛ.o/ → /ˈce.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kǎi̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkɛ.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈcɛ.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈce.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈce.o/

Verb

καίω • (kaíō)

1. to light, kindle, set on fire
2. to burn, burn up
3. to cause to be extremely cold (e.g. of frost)
4. (passive voice) to burn with passion
5. (middle voice) to make a fire for oneself
6. (medicine) to cauterize

Inflection

   Present: καίω, καίομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καίω	καίεις	καίει	καίετον	καίετον	καίομεν	καίετε	καίουσῐ(ν)
	subjunctive	καίω	καίῃς	καίῃ	καίητον	καίητον	καίωμεν	καίητε	καίωσῐ(ν)
	optative	καίοιμῐ	καίοις	καίοι	καίοιτον	καιοίτην	καίοιμεν	καίοιτε	καίοιεν
	imperative		καῖε	καιέτω	καίετον	καιέτων		καίετε	καιόντων
middle/ passive	indicative	καίομαι	καίῃ, καίει	καίεται	καίεσθον	καίεσθον	καιόμεθᾰ	καίεσθε	καίονται
	subjunctive	καίωμαι	καίῃ	καίηται	καίησθον	καίησθον	καιώμεθᾰ	καίησθε	καίωνται
	optative	καιοίμην	καίοιο	καίοιτο	καίοισθον	καιοίσθην	καιοίμεθᾰ	καίοισθε	καίοιντο
	imperative		καίου	καιέσθω	καίεσθον	καιέσθων		καίεσθε	καιέσθων
		active				middle/passive
infinitive		καίειν				καίεσθαι
participle	m	καίων				καιόμενος
	f	καίουσᾰ				καιομένη
	n	καῖον				καιόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔκαιον, ἐκαιόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκαιον	ἔκαιες	ἔκαιε(ν)	ἐκαίετον	ἐκαιέτην	ἐκαίομεν	ἐκαίετε	ἔκαιον
middle/ passive	indicative	ἐκαιόμην	ἐκαίου	ἐκαίετο	ἐκαίεσθον	ἐκαιέσθην	ἐκαιόμεθᾰ	ἐκαίεσθε	ἐκαίοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: καῖον, καιόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καῖον	καῖες	καῖε(ν)	καίετον	καιέτην	καίομεν	καίετε	καῖον
middle/ passive	indicative	καιόμην	καίου	καίετο	καίεσθον	καιέσθην	καιόμε(σ)θᾰ	καίεσθε	καίοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: καύσω, καύσομαι, καυθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καύσω	καύσεις	καύσει	καύσετον	καύσετον	καύσομεν	καύσετε	καύσουσῐ(ν)
	optative	καύσοιμῐ	καύσοις	καύσοι	καύσοιτον	καυσοίτην	καύσοιμεν	καύσοιτε	καύσοιεν
middle	indicative	καύσομαι	καύσῃ, καύσει	καύσεται	καύσεσθον	καύσεσθον	καυσόμεθᾰ	καύσεσθε	καύσονται
	optative	καυσοίμην	καύσοιο	καύσοιτο	καύσοισθον	καυσοίσθην	καυσοίμεθᾰ	καύσοισθε	καύσοιντο
passive	indicative	καυθήσομαι	καυθήσῃ	καυθήσεται	καυθήσεσθον	καυθήσεσθον	καυθησόμεθᾰ	καυθήσεσθε	καυθήσονται
	optative	καυθησοίμην	καυθήσοιο	καυθήσοιτο	καυθήσοισθον	καυθησοίσθην	καυθησοίμεθᾰ	καυθήσοισθε	καυθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		καύσειν			καύσεσθαι		καυθήσεσθαι
participle	m	καύσων			καυσόμενος		καυθησόμενος
	f	καύσουσᾰ			καυσομένη		καυθησομένη
	n	καῦσον			καυσόμενον		καυθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: καήσομαι (late)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	καήσομαι	καήσῃ	καήσεται	καήσεσθον	καήσεσθον	καησόμεθᾰ	καήσεσθε	καήσονται
	optative	καησοίμην	καήσοιο	καήσοιτο	καήσοισθον	καησοίσθην	καησοίμεθᾰ	καήσοισθε	καήσοιντο
							passive
infinitive							καήσεσθαι
participle	m						καησόμενος
	f						καησομένη
	n						καησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔκαυσᾰ, ἐκαυσᾰ́μην, ἐκαύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκαυσᾰ	ἔκαυσᾰς	ἔκαυσε(ν)	ἐκαύσᾰτον	ἐκαυσᾰ́την	ἐκαύσᾰμεν	ἐκαύσᾰτε	ἔκαυσᾰν
	subjunctive	καύσω	καύσῃς	καύσῃ	καύσητον	καύσητον	καύσωμεν	καύσητε	καύσωσῐ(ν)
	optative	καύσαιμῐ	καύσειᾰς, καύσαις	καύσειε(ν), καύσαι	καύσαιτον	καυσαίτην	καύσαιμεν	καύσαιτε	καύσειᾰν, καύσαιεν
	imperative		καῦσον	καυσᾰ́τω	καύσᾰτον	καυσᾰ́των		καύσᾰτε	καυσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκαυσᾰ́μην	ἐκαύσω	ἐκαύσᾰτο	ἐκαύσᾰσθον	ἐκαυσᾰ́σθην	ἐκαυσᾰ́μεθᾰ	ἐκαύσᾰσθε	ἐκαύσᾰντο
	subjunctive	καύσωμαι	καύσῃ	καύσηται	καύσησθον	καύσησθον	καυσώμεθᾰ	καύσησθε	καύσωνται
	optative	καυσαίμην	καύσαιο	καύσαιτο	καύσαισθον	καυσαίσθην	καυσαίμεθᾰ	καύσαισθε	καύσαιντο
	imperative		καῦσαι	καυσᾰ́σθω	καύσᾰσθον	καυσᾰ́σθων		καύσᾰσθε	καυσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκαύθην	ἐκαύθης	ἐκαύθη	ἐκαύθητον	ἐκαυθήτην	ἐκαύθημεν	ἐκαύθητε	ἐκαύθησᾰν
	subjunctive	καυθῶ	καυθῇς	καυθῇ	καυθῆτον	καυθῆτον	καυθῶμεν	καυθῆτε	καυθῶσῐ(ν)
	optative	καυθείην	καυθείης	καυθείη	καυθεῖτον, καυθείητον	καυθείτην, καυθειήτην	καυθεῖμεν, καυθείημεν	καυθεῖτε, καυθείητε	καυθεῖεν, καυθείησᾰν
	imperative		καύθητῐ	καυθήτω	καύθητον	καυθήτων		καύθητε	καυθέντων
		active			middle		passive
infinitive		καῦσαι			καύσᾰσθαι		καυθῆναι
participle	m	καύσᾱς			καυσᾰ́μενος		καυθείς
	f	καύσᾱσᾰ			καυσᾰμένη		καυθεῖσᾰ
	n	καῦσᾰν			καυσᾰ́μενον		καυθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔκηᾰ, ἐκηᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκηᾰ	ἔκηᾰς	ἔκηε(ν)	ἐκήᾰτον	ἐκηᾰ́την	ἐκήᾰμεν	ἐκήᾰτε	ἔκηᾰν
	subjunctive	κήω, κήωμῐ	κήῃς, κήῃσθᾰ	κήῃ, κήῃσῐ	κήητον	κήητον	κήωμεν	κήητε	κήωσῐ(ν)
	optative	κήαιμῐ	κήαις, κήαισθᾰ, κήειᾰς	κήειε(ν), κήαι	κηεῖτον	κηείτην	κηεῖμεν	κηεῖτε	κηεῖεν
	imperative		κῆον	κηᾰ́τω	κήᾰτον	κηᾰ́των		κήᾰτε	κηᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκηᾰ́μην	ἐκήᾰο	ἐκήᾰτο	ἐκήᾰσθον	ἐκηᾰ́σθην	ἐκηᾰ́με(σ)θᾰ	ἐκήᾰσθε	ἐκήᾰντο
	subjunctive	κήωμαι	κήηαι	κήηται	κήησθον	κήησθον	κηώμε(σ)θᾰ	κήησθε	κήωνται
	optative	κηαίμην	κήαιο	κήαιτο	κήαισθον	κηαίσθην	κηαίμε(σ)θᾰ	κήαισθε	κηαίᾰτο
	imperative		κῆαι	κηᾰ́σθω	κήᾰσθον	κηᾰ́σθων		κήᾰσθε	κηᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		κῆαι/κηᾰ́μεν/κηᾰμέναι			κήᾰσθαι
participle	m	κήᾱς			κηᾰ́μενος
	f	κήᾱσᾰ			κηᾰμένη
	n	κῆᾰν			κηᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔκειᾰ, ἐκειᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκειᾰ	ἔκειᾰς	ἔκειε(ν)	ἐκείᾰτον	ἐκειᾰ́την	ἐκείᾰμεν	ἐκείᾰτε	ἔκειᾰν
	subjunctive	κείω, κείωμῐ	κείῃς, κείῃσθᾰ	κείῃ, κείῃσῐ	κείητον	κείητον	κείωμεν	κείητε	κείωσῐ(ν)
	optative	κείαιμῐ	κείαις, κείαισθᾰ, κείειᾰς	κείειε(ν), κείαι	κειεῖτον	κειείτην	κειεῖμεν	κειεῖτε	κειεῖεν
	imperative		κεῖον	κειᾰ́τω	κείᾰτον	κειᾰ́των		κείᾰτε	κειᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκειᾰ́μην	ἐκείᾰο	ἐκείᾰτο	ἐκείᾰσθον	ἐκειᾰ́σθην	ἐκειᾰ́με(σ)θᾰ	ἐκείᾰσθε	ἐκείᾰντο
	subjunctive	κείωμαι	κείηαι	κείηται	κείησθον	κείησθον	κειώμε(σ)θᾰ	κείησθε	κείωνται
	optative	κειαίμην	κείαιο	κείαιτο	κείαισθον	κειαίσθην	κειαίμε(σ)θᾰ	κείαισθε	κειαίᾰτο
	imperative		κεῖαι	κειᾰ́σθω	κείᾰσθον	κειᾰ́σθων		κείᾰσθε	κειᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		κεῖαι/κειᾰ́μεν/κειᾰμέναι			κείᾰσθαι
participle	m	κείᾱς			κειᾰ́μενος
	f	κείᾱσᾰ			κειᾰμένη
	n	κεῖᾰν			κειᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐκάην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐκάην	ἐκάης	ἐκάη	ἐκάητον	ἐκαήτην	ἐκάημεν	ἐκάητε	ἐκάησᾰν
	subjunctive	καῶ	καῇς	καῇ	καῆτον	καῆτον	καῶμεν	καῆτε	καῶσῐ(ν)
	optative	καείην	καείης	καείη	καεῖτον, καείητον	καείτην, καειήτην	καεῖμεν, καείημεν	καεῖτε, καείητε	καεῖεν, καείησᾰν
	imperative		κάηθῐ	καήτω	κάητον	καήτων		κάητε	καέντων
							passive
infinitive							καῆναι
participle	m						καείς
	f						καεῖσᾰ
	n						καέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κέκαυκᾰ, κέκαυμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέκαυκᾰ	κέκαυκᾰς	κέκαυκε(ν)	κεκαύκᾰτον	κεκαύκᾰτον	κεκαύκᾰμεν	κεκαύκᾰτε	κεκαύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκαύκω	κεκαύκῃς	κεκαύκῃ	κεκαύκητον	κεκαύκητον	κεκαύκωμεν	κεκαύκητε	κεκαύκωσῐ(ν)
	optative	κεκαύκοιμῐ, κεκαυκοίην	κεκαύκοις, κεκαυκοίης	κεκαύκοι, κεκαυκοίη	κεκαύκοιτον	κεκαυκοίτην	κεκαύκοιμεν	κεκαύκοιτε	κεκαύκοιεν
	imperative		κέκαυκε	κεκαυκέτω	κεκαύκετον	κεκαυκέτων		κεκαύκετε	κεκαυκόντων
middle/ passive	indicative	κέκαυμαι	κέκαυσαι	κέκαυται	κέκαυσθον	κέκαυσθον	κεκαύμεθᾰ	κέκαυσθε	κέκαυνται
	subjunctive	κεκαυμένος ὦ	κεκαυμένος ᾖς	κεκαυμένος ᾖ	κεκαυμένω ἦτον	κεκαυμένω ἦτον	κεκαυμένοι ὦμεν	κεκαυμένοι ἦτε	κεκαυμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκαυμένος εἴην	κεκαυμένος εἴης	κεκαυμένος εἴη	κεκαυμένω εἴητον/εἶτον	κεκαυμένω εἰήτην/εἴτην	κεκαυμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκαυμένοι εἴητε/εἶτε	κεκαυμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κέκαυσο	κεκαύσθω	κέκαυσθον	κεκαύσθων		κέκαυσθε	κεκαύσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκαυκέναι				κεκαῦσθαι
participle	m	κεκαυκώς				κεκαυμένος
	f	κεκαυκυῖᾰ				κεκαυμένη
	n	κεκαυκός				κεκαυμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐκεκαύκειν, ἐκεκαύμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκεκαύκειν, ἐκεκαύκη	ἐκεκαύκεις, ἐκεκαύκης	ἐκεκαύκει(ν)	ἐκεκαύκετον	ἐκεκαυκέτην	ἐκεκαύκεμεν	ἐκεκαύκετε	ἐκεκαύκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐκεκαύμην	ἐκέκαυσο	ἐκέκαυτο	ἐκέκαυσθον	ἐκεκαύσθην	ἐκεκαύμεθᾰ	ἐκέκαυσθε	ἐκέκαυντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Antonyms

• σβέννυμι (sbénnumi)

Derived terms

• ἀνακαίω (anakaíō)

Related terms

• καημένος (kaēménos)
• καῦμα (kaûma)
• καυμός (kaumós)
• καῦσις (kaûsis)
• καῦσος (kaûsos)
• καυ(σ)τήρ (kau(s)tḗr)
• καυ(σ)τός (kau(s)tós)
• καύσων (kaúsōn)
• κήλεος (kḗleos)
• πυρκαϊά (purkaïá)

 

Descendants

• Greek: καίω (kaío), καίγω (kaígo)
• English: ink

Further reading

• “καίω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “καίω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “καίω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• καίω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• καίω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “καίω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G2545 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Alternative forms

• καίγω (kaígo) (less frequent)

Etymology

Inherited from Ancient Greek καίω (kaíō); the form καίγω (kaígo), from Medieval καίγω (kaígō), from Proto-Hellenic *kayyō. Also see καύση (káfsi, “burning”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈce.o/
• Hyphenation: καί‧ω

Verb

καίω • (kaío) (past έκαψα, passive καίγομαι, p‑past κάηκα, ppp καμένος)

1. (transitive, intransitive) to burn, burn down, set on fire
2. to cremate
3. to singe
4. to sterilise

Conjugation

καίω (καίγω),   καίγομαι, (καίομαι)

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	καίω / (καίγω)	κάψω	καίγομαι / [καίομαι]1	καώ
2 sg	καις, [καίεις]1 / [καίγεις]	κάψεις	καίγεσαι / [καίεσαι]	καείς
3 sg	καίει / [καίγει]	κάψει	καίγεται / [καίεται]	καεί
1 pl	καίμε, [καίουμε, καίομε] / καίγουμε, [καίγομε]	κάψουμε, [‑ομε]	καιγόμαστε / [καιόμαστε]	καούμε
2 pl	καίτε, [καίετε] / καίγετε	κάψετε	καίγεστε, καιγόσαστε / [καίεστε]	καείτε
3 pl	καίνε, καιν, [καίουν(ε)] / (καίγουν, καίγουνε)	κάψουν(ε)	καίγονται / [καίονται]	καούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	έκαιγα, [έκαια]1	έκαψα	καιγόμουν(α), {καιόμουν}1	κάηκα
2 sg	έκαιγες, [έκαιες]	έκαψες	καιγόσουν(α), {καιόσουν}	κάηκες
3 sg	έκαιγε, [έκαιε]	έκαψε	καιγόταν(ε), {καιόταν}	κάηκε
1 pl	καίγαμε, [καίαμε]	κάψαμε	καιγόμασταν, (‑όμαστε), {καιόμασταν}	καήκαμε
2 pl	καίγατε, [καίατε]	κάψατε	καιγόσασταν, (‑όσαστε), {καιόσασταν}	καήκατε
3 pl	έκαιγαν, καίγαν(ε), {έκαιαν}	έκαψαν, κάψαν(ε)	καίγονταν, (καιγόντουσαν), {καίονταν}	κάηκαν, καήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα καίω / (καίγω) ➤	θα κάψω ➤	θα καίγομαι / [καίομαι] ➤	θα κάω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα καις, [καίεις] / [καίγεις]	θα κάψεις, …	θα καίγεσαι / [καίεσαι], …	θα καείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … κάψει		έχω, έχεις, … καεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … κάψει		είχα, είχες, … καεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … κάψει		θα έχω, έχεις, … καεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	καίγε / [καίε]2	κάψε, καύ' 2		κάψου
2 pl	καίγετε / [καίετε]3	κάψτε, καύτε2	καίγεστε / [καίεστε]	καείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	καίγοντας, {καίοντας}1 ➤		{καιόμενος, ‑ομένη, ‑όμενο} ➤
Perfect participle➤	έχοντας κάψει ➤		καμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	κάψει		καεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Rare forms like {καίεις} after the ancient καίω.  2. Colloquial apocopic perfective imperative accusative of article & noun weak pronouns e.g. καύ' το ("burn it!")  3. Colloquial. irregular • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

• το καίω (to kaío, “I celebrate very much”, literally “I burn it!”) (idiomatic)

Related terms

• αποκαίω (apokaío, “burn completely”), αποκαίγω (apokaígo)
• κατακαίω (katakaío, “burn completely”), κατακαίγω (katakaígo)
• κρυφοκαίω (kryfokaío, “burn secretely”)
• συγκαίω (sygkaío)

From stem καψ-

• καψαλίζω (kapsalízo, “to scorch”) & related words
• καψερός (kapserós)
• κάψιμο n (kápsimo)
• καψόνι n (kapsóni)
• καψούρης (kapsoúris)

From stem καυ- as in the ancient verb καίω (kaíō)

• see: καύση f (káfsi, “burning, combustion”)

Further reading

• καίω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language