αρπακτικό

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἅρπα (hárpa, “bird of prey”).

Noun

αρπακτικό • (arpaktikó) n (plural αρπακτικά)

1. bird of prey
2. (more generally) predator

Declension

	singular	plural
nominative	αρπακτικό (arpaktikó)	αρπακτικά (arpaktiká)
genitive	αρπακτικού (arpaktikoú)	αρπακτικών (arpaktikón)
accusative	αρπακτικό (arpaktikó)	αρπακτικά (arpaktiká)
vocative	αρπακτικό (arpaktikó)	αρπακτικά (arpaktiká)

Adjective

αρπακτικό • (arpaktikó)

1. Accusative masculine singular form of αρπακτικός (arpaktikós).
2. Nominative, accusative and vocative neuter singular form of αρπακτικός (arpaktikós).