áibhéalaí

Irish

Etymology 1

From áibhéil (“(act of) exaggerating; exaggeration”) ‎ -aí (suffix used to form agent nouns).

Noun

áibhéalaí m (genitive singular áibhéalaí, nominative plural áibhéalaithe)

1. exaggerator

Declension

Declension of áibhéalaí (fourth declension)

bare forms case singular plural nominative áibhéalaí áibhéalaithe vocative a áibhéalaí a áibhéalaithe genitive áibhéalaí áibhéalaithe dative áibhéalaí áibhéalaithe forms with the definite article case singular plural nominative an t-áibhéalaí na háibhéalaithe genitive an áibhéalaí na n-áibhéalaithe dative leis an áibhéalaí don áibhéalaí leis na háibhéalaithe

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

áibhéalaí

1. inflection of áibhéalach:
   1. genitive singular feminine
   2. comparative degree

Mutation

Mutated forms of áibhéalaí

radical	eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
áibhéalaí	n-áibhéalaí	háibhéalaí	not applicable

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “áibhéalaí”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN