ἀλεκτρυονίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀλεκτρυονίς	αἱ	ἀλεκτρυονίδες
γενική	τῆς	ἀλεκτρυονίδος	τῶν	ἀλεκτρυονίδων
δοτική	τῇ	ἀλεκτρυονίδῐ	ταῖς	ἀλεκτρυονίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀλεκτρυονίδᾰ	τὰς	ἀλεκτρυονίδᾰς
κλητική ὦ!		ἀλεκτρυονίς*		ἀλεκτρυονίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀλεκτρυονίδε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀλεκτρυονίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀλεκτρυονίς < ἀλεκτρυών, -ον -ίς

Ουσιαστικό

ἀλεκτρυονίς θηλυκό [ᾰ]

• (ορνιθολογία) η κότα, η ἀλεκτορίς

  ※  2ος αιώνας κε ⌘ Γαληνός, In Hippocratis Librum de Fracturis Commentarii, 3, 1, 18b, 413

  ἔτι τε ἀλεκτρυόνων καὶ ἀλεκτρυονίδων

Συνώνυμα

• ἀλεκτορίς
• ἀλεκτρύαινα
• ὄρνις

Πηγές

• ἀλεκτρυονίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.