σταθερά

Νέα ελληνικά (el)

Προφορά

ΔΦΑ : /sta.θeˈɾa/

τυπογραφικός συλλαβισμός : στα‐θε‐ρά

Ετυμολογία 1

σταθερά < σταθερ(ός) επίθημα για επιρρήματα -ά

Επίρρημα

σταθερά

• με σταθερό τρόπο ή ρυθμό, με σταθερότητα

  ⮡  προχωράει αργά αλλά σταθερά

Συνώνυμα

• ακλόνητα

Μεταφράσεις

    επίρρημα

αγγλικά : steadily (en) γαλλικά : constamment (fr) σουηδικά : konstant (sv)

Ετυμολογία 2

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	σταθερά	οι	σταθερές
γενική	της	σταθεράς	των	σταθερών
αιτιατική	τη	σταθερά	τις	σταθερές
κλητική		σταθερά		σταθερές
Κατηγορία όπως «καρδιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

σταθερά< ουσιαστικοποιημένο θηλυκό του επιθέτου σταθερός από την αρχαία κλίση ὁ σταθερός (αρσενικό), ἡ σταθερά (θηλυκό), τὸ σταθερόν (ουδέτερο)

Ουσιαστικό

σταθερά θηλυκό

1. κάτι που παραμένει σταθερό

   ⮡  Η φιλία τους ήταν μια σταθερά στη ζωή τους όλα αυτά τα χρόνια.

2. (μαθηματικά) ποσότητα που παραμένει αμετάβλητη
3. (πληροφορική) constant: μοιάζει με την μεταβλητή, αλλά η τιμή που λαμβάνει μένει αμετάβλητη κατά την εκτέλεση του προγράμματος. Συνήθως το όνομά της είναι με κεφαλαία γράμματα. Η σταθερά χρησιμεύει στο ευανάγνωστο, στην αποσφαλμάτωση και στη συντήρηση ενός μεγάλου πηγαίου κώδικα.

Μεταφράσεις

    σταθερά

αγγλικά : constant (en), invariant (en) γαλλικά : constante (fr) σουηδικά : konstant (sv)

    πληροφορική

αγγλικά : constant (en)

Ετυμολογία 3

σταθερά: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος επιθέτου

σταθερά

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού, ουδέτερου γένους (σταθερό) του σταθερός

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

1. στᾰθερά [στᾰθερᾰ]
   • ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού, ουδέτερου γένους (σταθερόν) του σταθερός
2. στᾰθερά [στᾰθερᾱ]
   1. ονομαστική και κλητική πληθυντικού, θηλυκού γένους του σταθερός
   2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική δυϊκού, θηλυκού γένους του σταθερός