πυρῖτις

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πυρῖτις	αἱ	πυρίτιδες
γενική	τῆς	πυρίτιδος	τῶν	πυριτίδων
δοτική	τῇ	πυρίτιδι	ταῖς	πυρίτισι(ν)
αιτιατική	τὴν	πυρῖτιν	τὰς	πυρίτιδας
κλητική ὦ!		πυρῖτι		πυρίτιδες
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πυρῖτις: μαρτυρείται από το 1805 στη φράση «πυρῖτις κόνις» (παλιότερα, ως «πύριος κόνις») < ελληνιστική κοινή πυρίτης Δείτε και το λήμμα «πυρίτιδα». Διαφορετική σημασία για το ελληνιστικό πυρῖτις (είδος βοτάνου).

Ουσιαστικό

πυρῖτις, -ιδος θηλυκό

• (καθαρεύουσα) η πυρίτιδα

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	πῠρῑτῐδ-
ονομαστική	ἡ	πυρῖτις	αἱ	πυρίτιδες
γενική	τῆς	πυρίτιδος	τῶν	πυριτίδων
δοτική	τῇ	πυρίτιδῐ	ταῖς	πυρίτισῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πυρῖτιν	τὰς	πυρίτιδᾰς
κλητική ὦ!		πυρῖτι		πυρίτιδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πυρίτιδε
γεν-δοτ	τοῖν		πυριτίδοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πυρῖτις< πυρίτ(ης) (αρσενικό) -ις (θηλυκό, κατά το γένος του ουσιαστικού που προσδιορίζει).

Ουσιαστικό

πυρῖτις, -ιδος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. (βότανο) συνώνυμο του πύρεθρον - εννοείται το ουσιαστικό «βοτάνη»
2. (φυτό) «πυρῖτις νάρδος», συνώνυμο του θυλακῖτις

   → και δείτε τον όρο  ὀρεινὴ νάρδος

3. (ορυκτολογία) είδος λίθου - εννοείται το θηλυκό ουσιαστικό λίθος

Πηγές

• πυρῖτις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.