λῦμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	λῦμᾰ	τὰ	λύμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	λύμᾰτος	τῶν	λυμᾰ́των
δοτική	τῷ	λύμᾰτῐ	τοῖς	λύμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	λῦμᾰ	τὰ	λύμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		λῦμᾰ		λύμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λύμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		λυμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία 1

λῦμα < θέμα λῡ- όπως → δείτε και τη λέξη λυμαίνω ⊟ λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό 1

λῦμα ουδέτερο

1. νερό για πλύσιμο
2. ρύπος, ακαθαρσία
3. λύμα, βρομόνερο
4. (μεταφορικά) ηθική βρομιά, ντροπή, ατιμία
5. ανήθικος άνθρωπος
6. όλεθρος

   ≈ συνώνυμα: λύμη

Ετυμολογία 2

λῦμα < θέμα λῡ- όπως στο λύω

Ουσιαστικό 2

λῦμα ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) ενέχυρο

  ≈ συνώνυμα: ἐνέχυρον

Πηγές

• λῦμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λῦμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.